искам да настроя детето си положително към света
а не да излиза навън с идеята колко прости и невъзпитани хора ще срещне
когато му дойде времето тя ще съумее сама да си създаде представи за живота, простотията, ценните и безценните неща и как да се отнася към всяко едно от тях
Грубо и директно съм го казала, но то е защото реалността е груба и грозна поне в моите очи (визирам по-конкретно България). Иначе и аз не искам да настройвам детето си от малко негативно към света и ще ми е много неприятно да му обясня реалността. Добре, че не съм в БГ и тук хората са по-възпитани и човечни, та проблемът ми става по-малък. Ама за българските мами си остава, въпреки че те гледат да си затварят очите пред него.
Въпросът е вие как мислите - трябва ли да се представят нещата пред детето в реалната светлина или да му се говорят само неща от сорта, колко добричък трябва да бъде понеже всички хора са добрички, да не очаква лошо от хората, като му ударят шамар да обърне и другата буза и да помоли за още един. Лично аз смятам да възпитам синът си да бъде добро дете, да не бие и обижда другите, да бъде позитивно настроен към хората. Но освен това ще му обясня и че ще срещне хора, които ще се опитат да го набият или обидят. И тях не бива да ги мисли за добрички, а да им разкаже играта ако има възможност на момента. Ако не - да ги избягва, докато.... дойде подходящ момент да си им даде незабравим урок