What do you think?
Rate this book
Малката билкарница в Монмартър
Във въздуха се носеше деликатен мирис, който проникна в ноздрите ми и ги отвори за калейдоскоп от ухания… Разпознах цветя, кори и подправки... За първи път след толкова време се почувствах у дома.
Добре дошли в малката билкарница в Монмартър. Мястото, което събужда надеждата.
Виола смята, че е изгубила всичко. Съпругът й е мъртъв, семейството – отчуждено. Дори професията, в която винаги е намирала опора, вече не й носи радост. Виола е природолечител, а е трудно да лекуваш чуждите болки, когато не можеш да овладееш своята собствена. Единственият шанс за ново начало на младата италианка е да се върне в Париж – там, където за първи път изучава тайните на натуропатията и открива малкото магазинче за билки на сестрите Фльоре-Бюри. Сред уханията на цветя и есенции, сред стари приятели и нови познати, Виола започва да пише първата страница от новия си живот. Но миналото не може да бъде изтрито. То напомня на Виола за себе си, разкрива й невероятен дар, оставен от любовта на живота й, но и неподозирани тайни. А някъде там – между лекотата на свободата и тежестта на лъжите, настоящето проправя път за нова любов.
„Малката билкарница в Монмартър“ е дебютният роман на Донатела Рицати. Изпъстрена с ухания на билки и с неповторимата атмосфера на Монмартър, тази книга е като приятен разговор на чаша чай с добра приятелка – сгрява, ободрява и заразява с усмивка.
Добре дошли в малката билкарница в Монмартър. Мястото, което събужда надеждата.
Виола смята, че е изгубила всичко. Съпругът й е мъртъв, семейството – отчуждено. Дори професията, в която винаги е намирала опора, вече не й носи радост. Виола е природолечител, а е трудно да лекуваш чуждите болки, когато не можеш да овладееш своята собствена. Единственият шанс за ново начало на младата италианка е да се върне в Париж – там, където за първи път изучава тайните на натуропатията и открива малкото магазинче за билки на сестрите Фльоре-Бюри. Сред уханията на цветя и есенции, сред стари приятели и нови познати, Виола започва да пише първата страница от новия си живот. Но миналото не може да бъде изтрито. То напомня на Виола за себе си, разкрива й невероятен дар, оставен от любовта на живота й, но и неподозирани тайни. А някъде там – между лекотата на свободата и тежестта на лъжите, настоящето проправя път за нова любов.
„Малката билкарница в Монмартър“ е дебютният роман на Донатела Рицати. Изпъстрена с ухания на билки и с неповторимата атмосфера на Монмартър, тази книга е като приятен разговор на чаша чай с добра приятелка – сгрява, ободрява и заразява с усмивка.
- GenresRomance
432 pages, Paperback
First published March 15, 2016
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 70 reviews
June 30, 2017
Обичам да чета. Някои от по-близките ми дори стигат до там да твърдят, че съм обсебена от четенето. Може и да са прави. Много истории са минали през очите ми, разбира се има още милион по толкова, които ме чакат и които се надявам да прочета. Има и такива, до които никога няма да се докосна. Такъв е животът. И все пак, всяка история е била съпреживяна и прочетена не само през очите, но и чрез сърцето. Затова, когато ми хареса една книга, ми харесва страшно много, а когато ме разочарова, го приемам като лична обида от автора :) Това, което се опитвам да кажа е, че въпреки, че има много истории, които са ме трогнали и страшно много са ми харесали, малко са книгите , за които съм благодарна, че са стигнали до мен, че ги има изобщо на белия свят. Малко са книгите, мисълта за липсата на чието съществуване ме кара да изпадам в паника и страхова невроза. Книги, които са ми дали толкова много, повече от колкото съм очаквала и съм искала дори от една книга. Такова е положението с поредицата "След", както и със "Създадена от дим и кост"; "Хари Потър" най-вече :) Има и други, разбира се, но важното е, че списъкът се увеличи с още една книга - "Малката билкарница в Мормартър" е един свеж балсам за душата, едно природно лекарство срещу стреса, тревогата и сърдечните болки. Един малък своеобразен наръчник за оцеляване в един толкова шарен и разнороден свят. Пълен с уроци и сладко-горчиви моменти на неподправено щастие, но и щипка сурово облачно време. Просто прочетете и изживейте тази книга, защото повярвайте ми, тя ще промени живота ви. И ще прочисти чакрите ви напълно безплатно :)
September 27, 2017
Харесах я! Много! През цялото време историята така поглъща, че макар да е простичко разказана се усеща всяка една емоция - загуба, тъга, съжаление, примирение, надежда, любов... За такъв тип книги трябва специална нагласа иначе може да се сторят скучновати, но съдържа в себе си доста уроци. Загубата на любим човек е тежко преживяване за всеки, но тук чрез очите на главната героиня Виола се преминава през всички етапи от отричането до осъзнаването и начините за справяне. Тя успява да създаде своя нова собствена вселена в магазинчето й на мечтите за билки и природолечение. И макар да помага на другите да се справят със сърдечните си мъки, нейното сърце кърви. Неочаквано среща мъж и без да го иска започва да го харесва. Бори се с чувството за вина, бори се срещу привличането, но може би съдбата й й изпраща нова любов. Докато в един момент тя самата не преживява дълбок катарзис и решава да приеме случилото се и да се остави на новите усещания и на непознатото. Книгата е написана с голяма доза реализъм, още нещо, което няма да се хареса на всеки. Няма сваляне на звезди от небето или някакви клишета в любовта. Тя е съпътствана от чувство за несигурност, развива се по свои собствени пътечки, за да достигне до сърцето и на двамата. Но Виола трябва да преживее още няколко неща, да й се разкрият още тайни преди да достигне до смирение към собствената си душа и да намери покой с новите открития до които достига.
Освен всичко друго книгата е изпълнена с рецепти за козметични средства или лечебни еликсири ала приготви си сам с натурални, природни съставки, което е допълнителен бонус.
Освен всичко друго книгата е изпълнена с рецепти за козметични средства или лечебни еликсири ала приготви си сам с натурални, природни съставки, което е допълнителен бонус.
August 31, 2020
„Малката билкарница в Монмартър“ от Донатела Рицати е книга за загубата на опорните точки и лутането на една жена да намери нова цел и пристанище в живота. Емоционалната опустошеност на Виола от смъртта на любимия й достига критична точка и влошава душевното й състояние. С последни сили, тя решава да се завърне в Париж в магазина за билки във френския квартал Монмартър, където е работила и лекувала хора чрез фитотерапия. Там тя постепенно започва да се лекува покрай работата си и срещите с други хора, на които помага за подобряване на емоционалното им състояние. Методите, които използва в билкарницата са, освен фитотерапия, иридология, рейки, лечебни чайове и аромати. Запознава се с Ромен, собственик на френско бистро и между тях припламва химия. Обаче на мен ми идеше да го тресна този мъж. Той по никакъв начин не показваше, че има чувства, че я харесва и не говореше за това. Ами тогава как Виола би могла да разбере, че той мисли за нея? Още повече, че и срещите им не минаваха толкова гладко и тя имаше съмнения в неговата вярност. Постепенно Виола ще преоткрие себе си, но и ще научи още много тайни и скрити от нея неща, с които ще трябва да се пребори.
Книгата беше добре написана, но не ми допаднаха тези лечения на чакри с рейки и ирисовата диагностика – нямам вяра в тях. За фитотерапията и чайовете съм с две ръце, имаше и рецепти. Много се ядосвах и на Ромен, но може и да е защото авторката разкриваше гледната точка само на Виола. И, все пак, не бях съгласна с някои негови действия. Ако искате да прочетете по-емоционална история за загубата и силата, която е нужна, за да се справиш с неочакваните неща в живота, то тази книга ще ви хареса.
Книгата беше добре написана, но не ми допаднаха тези лечения на чакри с рейки и ирисовата диагностика – нямам вяра в тях. За фитотерапията и чайовете съм с две ръце, имаше и рецепти. Много се ядосвах и на Ромен, но може и да е защото авторката разкриваше гледната точка само на Виола. И, все пак, не бях съгласна с някои негови действия. Ако искате да прочетете по-емоционална история за загубата и силата, която е нужна, за да се справиш с неочакваните неща в живота, то тази книга ще ви хареса.
September 22, 2017
Изтощителна , така бих определила този опит за книга.
Много повърхностна и елементарна. Хаотична и прекалено разтеглена.
Единственото , което може би ще проверя като действие, е някоя от рецептите.
Ако авторката беше издала книга с рецепти , може би щеше да има по-голям успех.
Много повърхностна и елементарна. Хаотична и прекалено разтеглена.
Единственото , което може би ще проверя като действие, е някоя от рецептите.
Ако авторката беше издала книга с рецепти , може би щеше да има по-голям успех.
January 29, 2018
Не бих могла да кажа, че " Малката билкарница в Монмартър" се откроява с дълбок стил и богат език, напротив, написана е простичко, но носи много топлина в себе си.
Самата аз винаги съм се и интересувала от билки и алтернативна медицина, така че книгата ми беше много близка.
Покрай историята, е вплетена и много любопитна информация, която авторката поднася на достъпен език.
Донатела Рицати разказва нежно, трогателно и красиво, сякаш е вложила частичка от сърцето си, която посвещава и подарява на читателя.
" Малката билкарница в Монмартър" носи свежест и ухание на билки, но и много емоции.
Историята е семпла, на моменти- повърхностна и хаотична, героите не се открояват с дълбочина, езикът не блести с изящност, но оценявам книгата не заради нейните писателски качества, а заради сантименталните чувства и усещането за лекота, които провокира.
=====
"Очите казват повече, отколкото бихме искали да разкрием."
" Не можеш да мислиш за възраждане, без преди това да достигнеш дъното на собствената си деградация."
" Понякога се питам дали действителността съществува извън нас, или е само отражение на нашите страхове и тайни желания."
" Флоротерапията се основава на една философска теория, според която човек идва на този свят с цел да научи определен урок и когато се роди, получава определен характер с два основни елемента: недостатък, с който трябва да се пребори, и добродетел, която трябва да развие. Ръководени от душата, ние трябва да постигнем и двете цели. Ако обаче характерът се отклони от влиянието на душата, възниква дисхармония, конфликт, който причинява страдание, и подходящото цвете може да възстанови изгубеното равновесие…"
" Холистичната медицина може да допълва традиционната, но не може да я замени. "
" — Ще ти разкрия една тайна, Виола: животът няма логика и човешката съдба не е написана предварително. Направи си една услуга, престани да търсиш обяснение за всичко и живей. Ще се чувстваш по-добре."
" Нещата не се променят сами, винаги има някой, който им задава посока. "
" Много често най-важното е невидимо за външния наблюдател, трябва винаги да се разровиш под повърхността. Първото впечатление може да е подвеждащо. "
" — Какво толкова намираш в романите? — питам с искрен интерес.
— Ами… не е само едно. Може би пътуването. Да, точно, възможността да изживееш други истории, да видиш други светове. Да се потопиш в действителност, която не съществува, и да си представиш, че е реална, дори само за времето, докато четеш. Излизането от рамките. Свободата."
" Хубавите думи и добрите намерения са необходими, за да си набележиш целите, но ако не ги превърнеш в действия, ще си останат завинаги само думи и намерения."
" Някои отговори са вътре в нас, само че често не ги виждаме, защото са скрити под прекалено много натрупани разочарования."
" Любовта е нещо безценно и рядко, и когато я срещнеш, трябва да направиш всичко, за да не допуснеш да ти се изплъзне. Дори това д�� означава да простиш непростимото. Следвай сърцето си, Виола, а не някакви правила или принципи. Любовта и страстта не се подчиняват на закони. Те са анархисти."
Самата аз винаги съм се и интересувала от билки и алтернативна медицина, така че книгата ми беше много близка.
Покрай историята, е вплетена и много любопитна информация, която авторката поднася на достъпен език.
Донатела Рицати разказва нежно, трогателно и красиво, сякаш е вложила частичка от сърцето си, която посвещава и подарява на читателя.
" Малката билкарница в Монмартър" носи свежест и ухание на билки, но и много емоции.
Историята е семпла, на моменти- повърхностна и хаотична, героите не се открояват с дълбочина, езикът не блести с изящност, но оценявам книгата не заради нейните писателски качества, а заради сантименталните чувства и усещането за лекота, които провокира.
=====
"Очите казват повече, отколкото бихме искали да разкрием."
" Не можеш да мислиш за възраждане, без преди това да достигнеш дъното на собствената си деградация."
" Понякога се питам дали действителността съществува извън нас, или е само отражение на нашите страхове и тайни желания."
" Флоротерапията се основава на една философска теория, според която човек идва на този свят с цел да научи определен урок и когато се роди, получава определен характер с два основни елемента: недостатък, с който трябва да се пребори, и добродетел, която трябва да развие. Ръководени от душата, ние трябва да постигнем и двете цели. Ако обаче характерът се отклони от влиянието на душата, възниква дисхармония, конфликт, който причинява страдание, и подходящото цвете може да възстанови изгубеното равновесие…"
" Холистичната медицина може да допълва традиционната, но не може да я замени. "
" — Ще ти разкрия една тайна, Виола: животът няма логика и човешката съдба не е написана предварително. Направи си една услуга, престани да търсиш обяснение за всичко и живей. Ще се чувстваш по-добре."
" Нещата не се променят сами, винаги има някой, който им задава посока. "
" Много често най-важното е невидимо за външния наблюдател, трябва винаги да се разровиш под повърхността. Първото впечатление може да е подвеждащо. "
" — Какво толкова намираш в романите? — питам с искрен интерес.
— Ами… не е само едно. Може би пътуването. Да, точно, възможността да изживееш други истории, да видиш други светове. Да се потопиш в действителност, която не съществува, и да си представиш, че е реална, дори само за времето, докато четеш. Излизането от рамките. Свободата."
" Хубавите думи и добрите намерения са необходими, за да си набележиш целите, но ако не ги превърнеш в действия, ще си останат завинаги само думи и намерения."
" Някои отговори са вътре в нас, само че често не ги виждаме, защото са скрити под прекалено много натрупани разочарования."
" Любовта е нещо безценно и рядко, и когато я срещнеш, трябва да направиш всичко, за да не допуснеш да ти се изплъзне. Дори това д�� означава да простиш непростимото. Следвай сърцето си, Виола, а не някакви правила или принципи. Любовта и страстта не се подчиняват на закони. Те са анархисти."
Read
October 12, 2017Донатела Рицати - "Малката билкарница в Монмартър"
Това чета вече трети ден. остава ми още доста до края, но понеже не съм сигурна дали ще пиша за нея, след като я свърша, "минавам" да споделя някои впечатления сега.
От прочетените до момента около 200 страници засега ми остава усещането за една приятно написана и увлекателна за четене книга. Всъщност, идеална, ако човек иска да ободри ума си след някоя тежка за четене книга.
В "Малката билкарница..." /изд "Софтпрес", 2017 г., прев. Мартин Загорчев/ не липсва като че ли станалата задължителна за съвременните романи любовна история. Има ги и също толкова задължителните тежки събития, през които героинята трябва да премине - преживявания, свързани с болка, загуба и объркване. Любовната история е, разбира се, доста "трънлива". Дотук - наистина все познати елементи, които сякаш няма с какво да ни изненадат.
И после...
После идва магията на билкарницата. Обичм да чета такива истории, за такива места. Кътчета, които уж са съвсем обикновени, а всъщност, ако позволиш, могат да ти дадат много повече от това, което си влязъл да потърсиш. И да намериш точно онова, което ти е нужно, без дори да си осъзнавал, че търсиш именно него.
Някой беше писал, че "Малката билкарница..." е книга, подходяща за хора, които са "отворени" към алтернативните методи на лечение. Аз не знам дали вярвам във всички тези методи, но и не мога да твърдя, че ги познавам достатъчно. Въпреки това, прочетеното досега в "Малката билкарница в Монмартър" ми остави едно хубаво усещане. Да - има клишета, има предвидими моменти, но ми харесва да чета за свойствата на растенията, харесва ми упоритостта на Виола да не се отказва от пътя, който си е избрала, харесват ми рецептите в края на главите. Смущава ме само едно - шрифтът, избран за рецептите, който на моменти ми е малко труден за разчитане. Това обаче си е лично мой "проблем" и не променя факта, че харесвам книгата.
............................................................................................................................................................................
И... всяко хубаво нещо си има край. Тази книга също.
Освен всичко, казано дотук - което мога само да повторя и да потвърдя отново - нека кажа и че "Малката билкарница в Монмартър" има всички класически елементи на една любовна история. От онези, които минават през трудни моменти, но някак знаеш, че ще завършат добре.
Имаше една изненада към самия край - честно, това не го очаквах и бях леко възмутена от поведението на някои персонажи /добре де, от това на един определен господин./ После обаче реших да погледна откъм забавната страна.
Книгата е едно наистина приятно четиво. Радвам се, че "влязох" в "Малката билкарница в Монмартър". "Посещението" си струваше и ми остави красиво усещане. Ако искате нещо свежо и интересно, което носи пролетно и цветно усещане въпреки настъпилата вече есен - прочетете я.
Това чета вече трети ден. остава ми още доста до края, но понеже не съм сигурна дали ще пиша за нея, след като я свърша, "минавам" да споделя някои впечатления сега.
От прочетените до момента около 200 страници засега ми остава усещането за една приятно написана и увлекателна за четене книга. Всъщност, идеална, ако човек иска да ободри ума си след някоя тежка за четене книга.
В "Малката билкарница..." /изд "Софтпрес", 2017 г., прев. Мартин Загорчев/ не липсва като че ли станалата задължителна за съвременните романи любовна история. Има ги и също толкова задължителните тежки събития, през които героинята трябва да премине - преживявания, свързани с болка, загуба и объркване. Любовната история е, разбира се, доста "трънлива". Дотук - наистина все познати елементи, които сякаш няма с какво да ни изненадат.
И после...
После идва магията на билкарницата. Обичм да чета такива истории, за такива места. Кътчета, които уж са съвсем обикновени, а всъщност, ако позволиш, могат да ти дадат много повече от това, което си влязъл да потърсиш. И да намериш точно онова, което ти е нужно, без дори да си осъзнавал, че търсиш именно него.
Някой беше писал, че "Малката билкарница..." е книга, подходяща за хора, които са "отворени" към алтернативните методи на лечение. Аз не знам дали вярвам във всички тези методи, но и не мога да твърдя, че ги познавам достатъчно. Въпреки това, прочетеното досега в "Малката билкарница в Монмартър" ми остави едно хубаво усещане. Да - има клишета, има предвидими моменти, но ми харесва да чета за свойствата на растенията, харесва ми упоритостта на Виола да не се отказва от пътя, който си е избрала, харесват ми рецептите в края на главите. Смущава ме само едно - шрифтът, избран за рецептите, който на моменти ми е малко труден за разчитане. Това обаче си е лично мой "проблем" и не променя факта, че харесвам книгата.
............................................................................................................................................................................
И... всяко хубаво нещо си има край. Тази книга също.
Освен всичко, казано дотук - което мога само да повторя и да потвърдя отново - нека кажа и че "Малката билкарница в Монмартър" има всички класически елементи на една любовна история. От онези, които минават през трудни моменти, но някак знаеш, че ще завършат добре.
Имаше една изненада към самия край - честно, това не го очаквах и бях леко възмутена от поведението на някои персонажи /добре де, от това на един определен господин./ После обаче реших да погледна откъм забавната страна.
Книгата е едно наистина приятно четиво. Радвам се, че "влязох" в "Малката билкарница в Монмартър". "Посещението" си струваше и ми остави красиво усещане. Ако искате нещо свежо и интересно, което носи пролетно и цветно усещане въпреки настъпилата вече есен - прочетете я.
July 26, 2017
Тази книга е чувствена и разчувстваща, предизвикваща отново куп емоции. Всичко френско и италианско ми влияе така хаха Прочетох я почти на един дъх, дори не прескачах описанията, както често правя. Всяка дума ме въвличане все по-дълбоко в сюж��та. До средата, че и преди това финалът ми беше ясен, някои от сюжетните линии обаче предизвикваха все още доста различни теории за развръзката в главата ми. Книгата е предсказуема, но потапянето в Париж и в една гореща любовна история, беше силно нужно за душата ми :)
Скоро в блога!
Скоро в блога!
January 17, 2018
Искаше ми се да оценя книгата с по-висок рейтинг, защото ме остави с приятно чувство и през цялото време ми се струваше някак сладко наивна, сякаш написана от малко невинно момиченце, което все още вярва, че животът е розов и смъртта - достойно събитие. Как да не ми топли сърчицето такава невинна наивност?! :Р Обаче е против всички мои ценности да дам висока оценка на толкова лошо и нелепо писане. Не мога. Неумелото й изразяване се отрази и в изграждането на героите и събитията в животите им - звучаха ми толкова сладко, но толкова абсурдно смешно и нереалистично, че... мда. :Р
Оставяйки настрана злополучното писане, всъщност ми беше много интересно и обогатяващо да прочета книга, която е така фокусирана върху една тематика. Никога не са ми били интересни тези научни дисциплини (да ги наречем) като природолечение, рейки, иридология и т.н. Затова идеята да представиш пред читателя непопулярна и неизвестна тематика чрез достъпна романтична и сладка история е чудесна. Искрено й се насладих, а и кой отказва малко романтика и чудеса? Аз никога не отказвам, но нямаше такъв абсурд на историята и писането. Да се смееш ли, да плачеш ли... :)
Оставяйки настрана злополучното писане, всъщност ми беше много интересно и обогатяващо да прочета книга, която е така фокусирана върху една тематика. Никога не са ми били интересни тези научни дисциплини (да ги наречем) като природолечение, рейки, иридология и т.н. Затова идеята да представиш пред читателя непопулярна и неизвестна тематика чрез достъпна романтична и сладка история е чудесна. Искрено й се насладих, а и кой отказва малко романтика и чудеса? Аз никога не отказвам, но нямаше такъв абсурд на историята и писането. Да се смееш ли, да плачеш ли... :)
September 12, 2018
2,5*
Öncelikle kitabın Türkçe'deki ismi: "Yeniden Doğmak İçin Bir Bitki Çayı Alır mıydınız?"
Eğer natüropatiye, aromaterapiye, reikiye, çakraları açmaya meraklıysanız bu kitap tam anlamıyla sizin için. Bu konular benim hiç ilgimi çekmediğinden kitabı sıradan bir aşk romanı gibi okudum. Bir nevi pembe dizi:) 2,5 yıdızın yarımı da kitapta adı geçen çok sevdiğim yazarların ve kitapların (Isabel Allende, Daniel Pennac, Buddenbrook Ailesi vs) hatrına verildi, bir de güzel tercümesinin...
Öncelikle kitabın Türkçe'deki ismi: "Yeniden Doğmak İçin Bir Bitki Çayı Alır mıydınız?"
Eğer natüropatiye, aromaterapiye, reikiye, çakraları açmaya meraklıysanız bu kitap tam anlamıyla sizin için. Bu konular benim hiç ilgimi çekmediğinden kitabı sıradan bir aşk romanı gibi okudum. Bir nevi pembe dizi:) 2,5 yıdızın yarımı da kitapta adı geçen çok sevdiğim yazarların ve kitapların (Isabel Allende, Daniel Pennac, Buddenbrook Ailesi vs) hatrına verildi, bir de güzel tercümesinin...
May 3, 2018
3.5
Лека, приятна и интересна
Лека, приятна и интересна
October 29, 2023
Ho amato ogni singola pagina, ogni singolo colore e profumo narrato.
Riesci totalmente ad immergerti nella vicenda senza troppi sforzi mentali. Siamo immersi in una Parigi alternativa e difficile da trovare. Un mondo raro e semplice dove la risoluzione di un problema parte dalla tisana giusta e una buona chiacchierata con un'amica.
Riesci totalmente ad immergerti nella vicenda senza troppi sforzi mentali. Siamo immersi in una Parigi alternativa e difficile da trovare. Un mondo raro e semplice dove la risoluzione di un problema parte dalla tisana giusta e una buona chiacchierata con un'amica.
July 24, 2017
Изцяло заслужени 5 звездички , дали от факта ,че вкарвам нотка на професионална фармацевтична и лечителска обремененост или от факта , че историята беше много увлекателна и не те оставя докато не разбереш какво се случва по-нататък
Дебютен роман на авторката , който според мен вдига летвата високо за следващите и романи
Ще се надявам тя да се развихри пак и да ни зарадва в близкото бъдеще със нови творби
Дебютен роман на авторката , който според мен вдига летвата високо за следващите и романи
Ще се надявам тя да се развихри пак и да ни зарадва в близкото бъдеще със нови творби
October 24, 2016
In realtà 4,5 stelline!
Ho iniziato a leggere questo libro dopo essere stata completamente rapita dalla magica copertina e dal titolo in cui compaiono due parole in grado di attirare subito la mia attenzione: Erboristeria e Montmartre. La prima perché lavorare con le erbe e preparare rimedi naturali sarà praticamente il mio lavoro dopo la laurea in farmacia (e non vi nascondo che fino ad ora Botanica è stata la materia che più mi ha affascinato); la seconda perché io AMO Parigi e trovo che sia una tra le città più romantiche del mondo, quindi non potevo farmi scappare una storia d'amore ambientata a Parigi, no?
E devo dire di aver scelto proprio bene quando ho comprato questo romanzo perché la storia che vi è narrata è molto più di una semplice love story!
La protagonista è Viola, una naturopata che, dopo la morte del marito, trova rifugio e lavoro nell'erboristeria della carissima Gisèle, a Parigi! Ho adorato Viola perché è molto simile a me, le sue passioni e il suo modo di pensare e relazionarsi mi hanno fatto sentire particolarmente vicino a questo personaggio e mi ci sono immedesimata moltissimo!
E che dire di Romain? Dolce e malizioso al punto giusto! Mi è piaciuto il suo essere un letterato e allo stesso tempo il proprietario di un bistrot, la Rizzati ha unito in lui due tra le cose che preferisco: la letteratura e il cibo!
Tanti altri personaggi fanno da sfondo a questa storia; la dolce e premurosa Gisèle, la stravagante Camille, il tenero Jacques con il figlioletto Martin... E tanti altri bizzarri clienti dell'erboristeria.
Tutti personaggi descritti alla perfezione nella loro unicità e diversità!
Come dicevo prima, la storia d'amore è importante, ma non è il fulcro attorno al quale ruota tutto il romanzo. Il rapporto con i genitori occupa una buona parte della storia e mi è piaciuto tantissimo leggere di come questo rapporto che sembrava ormai perso, pian piano è stato salvato! Il lutto e il superamento di questo, la riscoperta di se stessi e la propria rinascita, l'amicizia; sono tutti temi affrontati, in questo romanzo, senza, però, sfociare nella banalità o nella pesantezza. Donatella Rizzati ci parla di tutto ciò con una maestria e con una semplicità unica che, credo, dovrebbero avere molti più scrittori. Ovviamente non manca il lato ironico che può essere descritto con una sola parola: Romain.
E arriviamo, quindi, a quello che è il tema principale di questo romanzo: la medicina alternativa. E' un argomento di cui si parla veramente pochissimo, ma che andrebbe approfondito di più oggi giorno. Estremamente vasto e affascinante, spazia in tutti i campi possibili e immaginabili; Fiori di Bach, Naturopatia, Iridologia, Reiki, Chakra e chi più ne ha più ne metta. Mi è estremamente piaciuto il modo in cui l'autrice ne parla. Non è troppo complicato, ma spiega per filo e per segno quello di cui tratta, in modo tale da far comprendere ogni cosa a tutti i lettori, anche a quelli completamente ignoranti in materia. Devo ammettere che io su alcuni rimedi citati nel romanzo sono molto scettica, ma ne ho provati altri sulla mia pelle e devo dire che funzionano, ma non voglio addentrarmi in questo mondo vastissimo quindi mi limiterò a dire che Donatella Rizzati ha saputo parlare egregiamente di un argomento molto particolare che mette in disaccordo molte figure professionali e non solo. Ecco perché mi sento di consigliare questo romanzo solo a chi ha una mente abbastanza aperta!
Lo stile dell'autrice è molto semplice, ma in grado di appassionare lettori di ogni età. Non è pomposo né accademico, però è chiaro e trasparente come l'acqua che la Rizzati scrive molto bene! La storia è in grado di catturare fin dalle prime pagine anche grazie alla presenza di colpi di scena inaspettati!
Ho per voi un unico avvertimento; a fine di alcuni capitoli troverete delle ricette per preparare rimedi naturali in casa... Ecco, prima di preparare una qualsiasi di queste cose informatevi bene perché molti di quei rimedi, secondo la legge italiana, possono essere preparati solo da un farmacista, neanche dall'erborista (i Fiori di Bach per esempio)! Quindi occhio, è molto bello leggere quelle ricette e non vedo l'ora di laurearmi per sperimentarle, però mi raccomando, stiamo attenti alla legge!
Detto ciò, correte a leggere questo bellissimo romanzo perché non potrete non innamorarvi di Viola, Romain, Gisèle e della meravigliosa Parigi!
Ho iniziato a leggere questo libro dopo essere stata completamente rapita dalla magica copertina e dal titolo in cui compaiono due parole in grado di attirare subito la mia attenzione: Erboristeria e Montmartre. La prima perché lavorare con le erbe e preparare rimedi naturali sarà praticamente il mio lavoro dopo la laurea in farmacia (e non vi nascondo che fino ad ora Botanica è stata la materia che più mi ha affascinato); la seconda perché io AMO Parigi e trovo che sia una tra le città più romantiche del mondo, quindi non potevo farmi scappare una storia d'amore ambientata a Parigi, no?
E devo dire di aver scelto proprio bene quando ho comprato questo romanzo perché la storia che vi è narrata è molto più di una semplice love story!
La protagonista è Viola, una naturopata che, dopo la morte del marito, trova rifugio e lavoro nell'erboristeria della carissima Gisèle, a Parigi! Ho adorato Viola perché è molto simile a me, le sue passioni e il suo modo di pensare e relazionarsi mi hanno fatto sentire particolarmente vicino a questo personaggio e mi ci sono immedesimata moltissimo!
E che dire di Romain? Dolce e malizioso al punto giusto! Mi è piaciuto il suo essere un letterato e allo stesso tempo il proprietario di un bistrot, la Rizzati ha unito in lui due tra le cose che preferisco: la letteratura e il cibo!
Tanti altri personaggi fanno da sfondo a questa storia; la dolce e premurosa Gisèle, la stravagante Camille, il tenero Jacques con il figlioletto Martin... E tanti altri bizzarri clienti dell'erboristeria.
Tutti personaggi descritti alla perfezione nella loro unicità e diversità!
Come dicevo prima, la storia d'amore è importante, ma non è il fulcro attorno al quale ruota tutto il romanzo. Il rapporto con i genitori occupa una buona parte della storia e mi è piaciuto tantissimo leggere di come questo rapporto che sembrava ormai perso, pian piano è stato salvato! Il lutto e il superamento di questo, la riscoperta di se stessi e la propria rinascita, l'amicizia; sono tutti temi affrontati, in questo romanzo, senza, però, sfociare nella banalità o nella pesantezza. Donatella Rizzati ci parla di tutto ciò con una maestria e con una semplicità unica che, credo, dovrebbero avere molti più scrittori. Ovviamente non manca il lato ironico che può essere descritto con una sola parola: Romain.
E arriviamo, quindi, a quello che è il tema principale di questo romanzo: la medicina alternativa. E' un argomento di cui si parla veramente pochissimo, ma che andrebbe approfondito di più oggi giorno. Estremamente vasto e affascinante, spazia in tutti i campi possibili e immaginabili; Fiori di Bach, Naturopatia, Iridologia, Reiki, Chakra e chi più ne ha più ne metta. Mi è estremamente piaciuto il modo in cui l'autrice ne parla. Non è troppo complicato, ma spiega per filo e per segno quello di cui tratta, in modo tale da far comprendere ogni cosa a tutti i lettori, anche a quelli completamente ignoranti in materia. Devo ammettere che io su alcuni rimedi citati nel romanzo sono molto scettica, ma ne ho provati altri sulla mia pelle e devo dire che funzionano, ma non voglio addentrarmi in questo mondo vastissimo quindi mi limiterò a dire che Donatella Rizzati ha saputo parlare egregiamente di un argomento molto particolare che mette in disaccordo molte figure professionali e non solo. Ecco perché mi sento di consigliare questo romanzo solo a chi ha una mente abbastanza aperta!
Lo stile dell'autrice è molto semplice, ma in grado di appassionare lettori di ogni età. Non è pomposo né accademico, però è chiaro e trasparente come l'acqua che la Rizzati scrive molto bene! La storia è in grado di catturare fin dalle prime pagine anche grazie alla presenza di colpi di scena inaspettati!
Ho per voi un unico avvertimento; a fine di alcuni capitoli troverete delle ricette per preparare rimedi naturali in casa... Ecco, prima di preparare una qualsiasi di queste cose informatevi bene perché molti di quei rimedi, secondo la legge italiana, possono essere preparati solo da un farmacista, neanche dall'erborista (i Fiori di Bach per esempio)! Quindi occhio, è molto bello leggere quelle ricette e non vedo l'ora di laurearmi per sperimentarle, però mi raccomando, stiamo attenti alla legge!
Detto ciò, correte a leggere questo bellissimo romanzo perché non potrete non innamorarvi di Viola, Romain, Gisèle e della meravigliosa Parigi!
May 6, 2023
Mi aspettavo molto di più. Ho pensato più volte di abbandonare la lettura di questo libro. Non solo scontato e assolutamente banale ma la protagonista si manifesta come assolutamente incapace di vivere senza un uomo e senza assecondare i relativi desideri. Una figura femminile che non mi ha lasciato nulla, anzi a tratti era fastidiosa.
January 18, 2022
Non è la prima volta che leggo un romanzo di questa autrice e devo dire che questa storia mi ha colpita molto e non solo perché è piena di significato, ma anche perché ti entra dentro l’anima.
Viola è distrutta, ha perso l’unica cosa che la rendeva viva e ora non ha altra scelta che tornare a Parigi, il luogo che l’ha fatta sempre sentire a casa….
Romain, è un ragazzo simpatico, bello, arrogante, ma al tempo stesso anche molto profondo.
Non vuole avere una relazione, ma quando si incontrano per la prima volta, tutte le carte in tavola vengono rimescolate….
Una delle cose che mi ha colpito di più è stata la divisione del romanzo; in tre parti e grazie a questa particolarità ho avuto il privilegio di conoscere la storia di Viola a fondo, ma non solo la sua, anche quella degli altri personaggi e questa è una cosa molto bella.
Sono vari gli argomenti che tratta la nostra Donatella; a partire dal dolore, l’amicizia, l’amore ma non solo, veniamo a conoscenza di alcuni argomenti più tecnici come la naturopatia e l'idrologia.
Quest’ultimi vengono descritti talmente bene che si vede che l’autrice ha studiato molto per poterne parlare.
Devo farle i miei complimenti!
Per non parlare di Parigi 😍
Io amo questa città e vederla descritta in tutte le sue sfumature è stata una cosa fantastica!
Le emozioni che ho provato sono state tante e in alcune occasioni mi è anche scesa una lacrima.
L’unica cosa che ho da recriminare all’autrice è questa, secondo il mio parere avrei messo meno descrizioni e più dialoghi, ma, come ho già detto, è solo il mio punto di vista.
Per il resto il romanzo, nonostante sia corposo è scorrevole, fresco ma al tempo stesso anche molto profondo.
Ve lo consiglio vivamente.
Il mio voto è cinque coccole.
La vostra Arianna.
Viola è distrutta, ha perso l’unica cosa che la rendeva viva e ora non ha altra scelta che tornare a Parigi, il luogo che l’ha fatta sempre sentire a casa….
Romain, è un ragazzo simpatico, bello, arrogante, ma al tempo stesso anche molto profondo.
Non vuole avere una relazione, ma quando si incontrano per la prima volta, tutte le carte in tavola vengono rimescolate….
Una delle cose che mi ha colpito di più è stata la divisione del romanzo; in tre parti e grazie a questa particolarità ho avuto il privilegio di conoscere la storia di Viola a fondo, ma non solo la sua, anche quella degli altri personaggi e questa è una cosa molto bella.
Sono vari gli argomenti che tratta la nostra Donatella; a partire dal dolore, l’amicizia, l’amore ma non solo, veniamo a conoscenza di alcuni argomenti più tecnici come la naturopatia e l'idrologia.
Quest’ultimi vengono descritti talmente bene che si vede che l’autrice ha studiato molto per poterne parlare.
Devo farle i miei complimenti!
Per non parlare di Parigi 😍
Io amo questa città e vederla descritta in tutte le sue sfumature è stata una cosa fantastica!
Le emozioni che ho provato sono state tante e in alcune occasioni mi è anche scesa una lacrima.
L’unica cosa che ho da recriminare all’autrice è questa, secondo il mio parere avrei messo meno descrizioni e più dialoghi, ma, come ho già detto, è solo il mio punto di vista.
Per il resto il romanzo, nonostante sia corposo è scorrevole, fresco ma al tempo stesso anche molto profondo.
Ve lo consiglio vivamente.
Il mio voto è cinque coccole.
La vostra Arianna.
February 6, 2022
Una storia che mi ha colpito per l'originalità dei temi trattati: naturopatia, medicina olistica e reiki sono argomenti affascinanti, che la protagonista non propone come alternativa alla medicina tradizionale, ma come valido supporto per creare un rapporto più profondo con il paziente quando le cause di alcuni problemi di salute sono psicologiche, legate a traumi o emotività repressa.
Il tutto si intreccia a una trama delicata, profonda e allo stesso tempo molto scorrevole, con colpi di scena e un incastro perfetto di tutti i tasselli nel finale. La proprietà di linguaggio dell'autrice è notevole, lo stile elegante e nel contempo fluido. La storia d'amore è parte di un processo di elaborazione del lutto, di accettazione e di ricerca della propria strada. Viola imparerà a risolvere i propri conflitti, guarirà dai sensi di colpa e si darà la possibilità di essere di nuovo felice.
L'atmosfera "francese" della storia e le descrizioni vivide fanno sì che ci ritroviamo immersi tra le vie del quartiere di Parigi, assaporiamo i croque-monsieur di Romain nel suo bistrot con Viola e, insieme a lei, ritroviamo il contatto con il nostro respiro. Un romanzo affascinante, che consiglio a chi vuole sperimentare una lettura originale, non scontata, ben scritta e che lascia nuove consapevolezze e spunti di riflessione quando si giunge alla parola fine. Un libro rilassante come una tisana aromatica e delicato come uno dei preparati della protagonista. Una di quelle letture che fanno bene al cuore.
Il tutto si intreccia a una trama delicata, profonda e allo stesso tempo molto scorrevole, con colpi di scena e un incastro perfetto di tutti i tasselli nel finale. La proprietà di linguaggio dell'autrice è notevole, lo stile elegante e nel contempo fluido. La storia d'amore è parte di un processo di elaborazione del lutto, di accettazione e di ricerca della propria strada. Viola imparerà a risolvere i propri conflitti, guarirà dai sensi di colpa e si darà la possibilità di essere di nuovo felice.
L'atmosfera "francese" della storia e le descrizioni vivide fanno sì che ci ritroviamo immersi tra le vie del quartiere di Parigi, assaporiamo i croque-monsieur di Romain nel suo bistrot con Viola e, insieme a lei, ritroviamo il contatto con il nostro respiro. Un romanzo affascinante, che consiglio a chi vuole sperimentare una lettura originale, non scontata, ben scritta e che lascia nuove consapevolezze e spunti di riflessione quando si giunge alla parola fine. Un libro rilassante come una tisana aromatica e delicato come uno dei preparati della protagonista. Una di quelle letture che fanno bene al cuore.
March 31, 2016
Ringrazio immensamente l’ufficio stampa di Mondandori per avermi regalato l’opportunità di leggere questo libro in anteprima in cambio della mia onesta opinione. Ve ne sono grata.
Recensione anche sul mio blog:
http://pleaseanotherbook.tumblr.com/p...
“La piccola erboristeria di Montmartre” è il romanzo d’esordio di Donatella Rizzati, pubblicato da Mondadori il 15 marzo. Uscito in sordina, magari soffocato dalla campagna mediatica per Signora della Mezzanotte della Clare, questo volume mi ha colpito profondamente, un po’ perché in certi sentimenti e situazioni mi riconosco in pieno, con tutto il carico emotivo che si va sprigionando. Un romanzo intenso, che racconta una meravigliosa Parigi immersa nella tranquillità di un’erboristeria e che schiude al lettore un mondo sconosciuto e particolarissimo.
Quando mi hanno proposto di leggere questo romanzo, mi sono lasciata ispirare da questa copertina di un rosso intenso, che esplode davanti agli occhi e che è impossibile non notare. Non avrei mai immaginato di aprirlo e perdermi in un’atmosfera fatta di gesti delicati, scelte complicate, dolore e rinascita. Non avrei mai immaginato che una semplice erboristeria dal sapore antiquato di fine ottocento avesse così tanto da raccontare. E invece la Rizzati non solo racconta efficacemente la storia di Viola, riempiendola di rivelazioni e colpi di scena, ma è capacissima di creare un’atmosfera con poche azzeccatissime descrizioni, che settano il mood di tutto il libro. Non è solo la storia di una donna, è la storia di un luogo che diventa un simbolo, che si anima dei personaggi che via via vi si avvicendano per narrare di un’arte antica quanto unica.
Viola che racconta la sua storia in prima persona, offre il suo punto di vista, il suo dolore, i suoi errori, le sue viste peculiari, in un percorso tutto in salita, che si snoda all’interno della Ville Lumière. Viola è una donna profondamente ferita dalla vita, ha perso la sua serenità, l’integrità della sua casa e sconvolta si è chiusa in un buco nero fatto di rinuncie e silenzi, allontanamenti e sfiducia verso le sue capacità. Ma quando si tocca il fondo, l’unica cosa da fare è risalire. Viola, piena di idee e di energia positiva, non può incatenarsi in un’esistenza grigia, torna in Francia, quindi, alla ricerca di qualcosa che possa scuoterla dal suo torpore. Tornare al posto in cui è diventata una naturopata, in quei luoghi tanto amati e che l’hanno segnata così profondamente, è il primo passo per riscuotersi. Ed è questo che mi ha colpito di più, questo percorso di ricerca che non si ferma, che si snoda su sentieri poco battuti, tra inciampi e lacrime, incidenti di percorso e piccole vittorie personali che non fanno altro che rendere più forte e consapevole Viola. Viola che non è sola, che si lascia cullare dalla presenza consolante di Gisèle, che pure la sprona a camminare con le sue gambe, che la rimprovera dolcemente, che le impone di non scappare più. Perché alla fine i problemi ti raggiungono sempre. E sarà pure una vita incerta e quasi dolorosa, ma è l’unica che abbiamo.
Alle vicende di Viola si intrecciano le storie e le vite dei suoi pazienti, di quel nutrito gruppo di persone che arrivano all’erboristeria smarrite e ferite e ritrovano l’equilibrio essenziale della loro spiritualità, della loro anima. Tramite il Reiki, la cura delle piante, dei profumi e questa disciplina affascinante che è l’iridologia lo studio dell’iride alla ricerca di squilibri emotivi, per ricostruire la storia familiare e emozionale di chi si sottopone a questa tecnica. Interessanti sono anche i rimedi naturali, le ricette, le spiegazioni sui chakra, che la Rizzati sperde qua e là nei capitoli, che a volte interrompono la lettura sul più bello e che magari avrei raccolto tutti alla fine.
Ma Viola deve fare i conti con Romain, un uomo misterioso e affascinante, sempre circondato da uno stuolo di ragazze urlanti, che non permette a Viola di nascondersi dietro le sue paure, che con una verve invidiabile, una dialettica esplosiva e una capacità culinaria indescrivibile conduce Viola in un percorso parallelo e irrinunciabile. Irriverente e affascinante, non può far altro che conquistare tutti. La loro storia, emerge quasi sottotono, mescolandosi a quei luoghi che la fanno da padrone, in un continuo scambio di battibecchi, effusioni e incomprensioni. Non è facile donare di nuovo fiducia, ma Romain riesce a penetrare barriere e a ridonare fiducia.
La cosa più sorprendente resta, a mio avviso, l’ambientazione. La Rizzati non elemosina in descrizioni, così evocative che sembra davvero di camminare per i vicoli di Montmarte, abbandonarsi al gusto peccaminoso del voluttuoso cibo francese, con un libro in mano, con il vento tra i capelli, con la consapevolezza che per quelle strade si sono aggirati tantissimi artisti e scrittori e personaggi illustri e gente alla ricerca di un futuro. Parigi emerge, romantica e contraddittoria, piena di scoperte e di misteri. Ma soprattutto vi si delinea l’erboristeria, quel luogo magico, al centro della scena, quasi una personificazione della rinascita di Viola, in un connubio di odori, sapori, e emozioni.
Il particolare da non dimentica? Il pesto alla genovese…
L’esordio di Donatella Rizzati è meravigliosamente evocativo, un tuffo nel cuore di una Parigi indimenticabile, tra arti antiche ed emozioni tutte contemporanee, in un viaggio di rinascita e scoperta, tra nuove amicizie e vecchi amori, che si incastrano perfettamente e convergono in Viola, in una storia in cui perdersi e sognare.
Buona lettura guys!
Recensione anche sul mio blog:
http://pleaseanotherbook.tumblr.com/p...
“La piccola erboristeria di Montmartre” è il romanzo d’esordio di Donatella Rizzati, pubblicato da Mondadori il 15 marzo. Uscito in sordina, magari soffocato dalla campagna mediatica per Signora della Mezzanotte della Clare, questo volume mi ha colpito profondamente, un po’ perché in certi sentimenti e situazioni mi riconosco in pieno, con tutto il carico emotivo che si va sprigionando. Un romanzo intenso, che racconta una meravigliosa Parigi immersa nella tranquillità di un’erboristeria e che schiude al lettore un mondo sconosciuto e particolarissimo.
Quando mi hanno proposto di leggere questo romanzo, mi sono lasciata ispirare da questa copertina di un rosso intenso, che esplode davanti agli occhi e che è impossibile non notare. Non avrei mai immaginato di aprirlo e perdermi in un’atmosfera fatta di gesti delicati, scelte complicate, dolore e rinascita. Non avrei mai immaginato che una semplice erboristeria dal sapore antiquato di fine ottocento avesse così tanto da raccontare. E invece la Rizzati non solo racconta efficacemente la storia di Viola, riempiendola di rivelazioni e colpi di scena, ma è capacissima di creare un’atmosfera con poche azzeccatissime descrizioni, che settano il mood di tutto il libro. Non è solo la storia di una donna, è la storia di un luogo che diventa un simbolo, che si anima dei personaggi che via via vi si avvicendano per narrare di un’arte antica quanto unica.
Viola che racconta la sua storia in prima persona, offre il suo punto di vista, il suo dolore, i suoi errori, le sue viste peculiari, in un percorso tutto in salita, che si snoda all’interno della Ville Lumière. Viola è una donna profondamente ferita dalla vita, ha perso la sua serenità, l’integrità della sua casa e sconvolta si è chiusa in un buco nero fatto di rinuncie e silenzi, allontanamenti e sfiducia verso le sue capacità. Ma quando si tocca il fondo, l’unica cosa da fare è risalire. Viola, piena di idee e di energia positiva, non può incatenarsi in un’esistenza grigia, torna in Francia, quindi, alla ricerca di qualcosa che possa scuoterla dal suo torpore. Tornare al posto in cui è diventata una naturopata, in quei luoghi tanto amati e che l’hanno segnata così profondamente, è il primo passo per riscuotersi. Ed è questo che mi ha colpito di più, questo percorso di ricerca che non si ferma, che si snoda su sentieri poco battuti, tra inciampi e lacrime, incidenti di percorso e piccole vittorie personali che non fanno altro che rendere più forte e consapevole Viola. Viola che non è sola, che si lascia cullare dalla presenza consolante di Gisèle, che pure la sprona a camminare con le sue gambe, che la rimprovera dolcemente, che le impone di non scappare più. Perché alla fine i problemi ti raggiungono sempre. E sarà pure una vita incerta e quasi dolorosa, ma è l’unica che abbiamo.
Alle vicende di Viola si intrecciano le storie e le vite dei suoi pazienti, di quel nutrito gruppo di persone che arrivano all’erboristeria smarrite e ferite e ritrovano l’equilibrio essenziale della loro spiritualità, della loro anima. Tramite il Reiki, la cura delle piante, dei profumi e questa disciplina affascinante che è l’iridologia lo studio dell’iride alla ricerca di squilibri emotivi, per ricostruire la storia familiare e emozionale di chi si sottopone a questa tecnica. Interessanti sono anche i rimedi naturali, le ricette, le spiegazioni sui chakra, che la Rizzati sperde qua e là nei capitoli, che a volte interrompono la lettura sul più bello e che magari avrei raccolto tutti alla fine.
Ma Viola deve fare i conti con Romain, un uomo misterioso e affascinante, sempre circondato da uno stuolo di ragazze urlanti, che non permette a Viola di nascondersi dietro le sue paure, che con una verve invidiabile, una dialettica esplosiva e una capacità culinaria indescrivibile conduce Viola in un percorso parallelo e irrinunciabile. Irriverente e affascinante, non può far altro che conquistare tutti. La loro storia, emerge quasi sottotono, mescolandosi a quei luoghi che la fanno da padrone, in un continuo scambio di battibecchi, effusioni e incomprensioni. Non è facile donare di nuovo fiducia, ma Romain riesce a penetrare barriere e a ridonare fiducia.
La cosa più sorprendente resta, a mio avviso, l’ambientazione. La Rizzati non elemosina in descrizioni, così evocative che sembra davvero di camminare per i vicoli di Montmarte, abbandonarsi al gusto peccaminoso del voluttuoso cibo francese, con un libro in mano, con il vento tra i capelli, con la consapevolezza che per quelle strade si sono aggirati tantissimi artisti e scrittori e personaggi illustri e gente alla ricerca di un futuro. Parigi emerge, romantica e contraddittoria, piena di scoperte e di misteri. Ma soprattutto vi si delinea l’erboristeria, quel luogo magico, al centro della scena, quasi una personificazione della rinascita di Viola, in un connubio di odori, sapori, e emozioni.
Il particolare da non dimentica? Il pesto alla genovese…
L’esordio di Donatella Rizzati è meravigliosamente evocativo, un tuffo nel cuore di una Parigi indimenticabile, tra arti antiche ed emozioni tutte contemporanee, in un viaggio di rinascita e scoperta, tra nuove amicizie e vecchi amori, che si incastrano perfettamente e convergono in Viola, in una storia in cui perdersi e sognare.
Buona lettura guys!
January 5, 2018
Може би не ми беше съвсем моментът за тази книжка. Беше предвидима и някак си персонажите ми бяха неубедителни. Обясненията за иридологията по - скоро ме отегчиха, отколкото да събудят интерес в мен. Историята с бащата на Виола пък ми се стори някак пришита. Но! Хареса ми описанието на Париж, почувствах се някак уютно докато четях. Рецептите за мазила и чайове също бяха сполучлив похват.
August 20, 2022
3,5. Demasiado didático e cheio de problemas de consciência que não me convenceram. Gostei da protagonista, mas não delirei.
March 18, 2020
Davvero carino, un po' semplice in certi passaggi, ma originale soprattutto nelle spiegazioni naturopatiche. Mi è piaciuto.
May 24, 2017
« La petite herboristerie de Montmartre » met en scène Viola, une femme italienne qui vient de perdre son mari. Désespérée et perdue, elle décide de partir à Paris retrouver Gisèle, une vieille femme qui tient une herboristerie à Montmartre. Elle l’avait rencontré par hasard lorsqu’elle faisait ses études de naturopathie en France et elle est devenue depuis sa mère de coeur.
Va-t-elle réussir à redonner un équilibre à sa vie à Paris ?
Ce livre est une belle surprise.
Je suis littéralement tombée amoureuse de l’ambiance romantique qui se dégage de ce texte. C’est une histoire remplie de sentiments et de ressentiments, de leçons de vie, de nostalgie, d’amour et de rancoeur. Donatella RIZZATI dépeint chaque sentiment avec une extrême facilité et avec beaucoup de justesse. Elle touche directement notre coeur de lecteur et j’ai été littéralement transportée dans son univers.
L’histoire se passe entre Paris et l’Italie, même si la plus grande partie de l’histoire se passe dans notre belle capitale parisienne. Il y a beaucoup de passages dans lesquels Viola se promène de ruelles en ruelles et de parcs en places. A travers ces instants, on sent vraiment tout l’amour que l’auteur porte à Paris. Je ne sais pas si elle y a vécu ou si elle a déjà eu l’occasion de la visiter, mais dans tous les cas on sent que c’est une ville qu’elle porte dans son coeur.
Des thématiques difficiles sont abordées. La mort, la maladie, le deuil, la perte de confiance, l’abandon, l’amour, la trahison, nos personnages sont en quelque sorte des écorchés de la vie qui ont tous comme point d’ancrage Gisèle, cette bonne vieille femme qui a le coeur sur la main.
Ce récit est également porté par des sujets plus culturels puisque la naturopathie, le reiki, l’iridologie sont mis en avant. On apprend beaucoup de choses vis-à-vis de ces sujets et j’ai trouvé que c’était très intéressant. L’iridologie est d’ailleurs le thème qui ressort le plus, car en plus d’être la science favorite du défunt mari de Viola, l’auteur met en avant dans tout son texte la vision. Beaucoup de passages clés de son histoire mettent en valeur des passages où la vue joue un rôle très important.
Enfin, à chaque chapitre décisif, on retrouve à la fin des petites fiches avec de vraies recettes de tisanes et de cosmétiques à faire soi-même, mais aussi des petits passages explicatifs sur l’iridologie et le reiki. J’ai beaucoup apprécié ces petits apartés qui nous permettent de souffler un peu dans notre lecture. Malheureusement, parfois, c’est compliqué de tout comprendre car certaines fiches sont écrites avec des termes scientifiques bien précis, sans aucune explication pour les personnes novices comme moi.
Par contre, j’ai trouvé les personnages en demi-teinte.
Tels quels, enlevés de toute scène ou action, je les trouve un peu fades et agaçants, contradictoires et souvent avec un comportement enfantin. Mais parfois, leurs imperfections donnent naissances à des scènes d’une incroyable beauté. Je retiens surtout la scène lorsque Romain cuisine pour Viola, en comparant la cuisine et la séduction. Cet instant est tout simplement magique et parfait, et même si Romain est un personnage qui m’a souvent énervée, je suis tombée amoureuse de lui à cet instant.
Quant à la fin, elle me plait bien.
Elle est pleine de surprises ( certaines que l’on voit venir, d’autres non ), lumineuse et toute en sensibilité. Elle m’a pleinement comblée et m’a fait terminer cette lecture avec le sourire aux lèvres.
En conclusion, « La petite herboristerie de Montmartre » est un livre feel-good comme on les aime. Donatella RIZZATI nous plonge dans un Paris romantique à souhait, avec des personnages imparfaits, mais qui dépeignent la réalité telle qu’elle est : belle et douce, mais aussi cruelle.
J’ai été vraiment touchée par cette histoire de vie, par les messages véhiculés par l’auteur et même si ce n’est pas un coup de coeur, c’est une histoire qui a réussi à me faire du bien.
Un livre à lire si vous cherchez un roman feel-good pour passer un bon moment de lecture, toute en émotions.
( http://lectrice-lambda.blogspot.fr/20... )
Va-t-elle réussir à redonner un équilibre à sa vie à Paris ?
Ce livre est une belle surprise.
Je suis littéralement tombée amoureuse de l’ambiance romantique qui se dégage de ce texte. C’est une histoire remplie de sentiments et de ressentiments, de leçons de vie, de nostalgie, d’amour et de rancoeur. Donatella RIZZATI dépeint chaque sentiment avec une extrême facilité et avec beaucoup de justesse. Elle touche directement notre coeur de lecteur et j’ai été littéralement transportée dans son univers.
L’histoire se passe entre Paris et l’Italie, même si la plus grande partie de l’histoire se passe dans notre belle capitale parisienne. Il y a beaucoup de passages dans lesquels Viola se promène de ruelles en ruelles et de parcs en places. A travers ces instants, on sent vraiment tout l’amour que l’auteur porte à Paris. Je ne sais pas si elle y a vécu ou si elle a déjà eu l’occasion de la visiter, mais dans tous les cas on sent que c’est une ville qu’elle porte dans son coeur.
Des thématiques difficiles sont abordées. La mort, la maladie, le deuil, la perte de confiance, l’abandon, l’amour, la trahison, nos personnages sont en quelque sorte des écorchés de la vie qui ont tous comme point d’ancrage Gisèle, cette bonne vieille femme qui a le coeur sur la main.
Ce récit est également porté par des sujets plus culturels puisque la naturopathie, le reiki, l’iridologie sont mis en avant. On apprend beaucoup de choses vis-à-vis de ces sujets et j’ai trouvé que c’était très intéressant. L’iridologie est d’ailleurs le thème qui ressort le plus, car en plus d’être la science favorite du défunt mari de Viola, l’auteur met en avant dans tout son texte la vision. Beaucoup de passages clés de son histoire mettent en valeur des passages où la vue joue un rôle très important.
Enfin, à chaque chapitre décisif, on retrouve à la fin des petites fiches avec de vraies recettes de tisanes et de cosmétiques à faire soi-même, mais aussi des petits passages explicatifs sur l’iridologie et le reiki. J’ai beaucoup apprécié ces petits apartés qui nous permettent de souffler un peu dans notre lecture. Malheureusement, parfois, c’est compliqué de tout comprendre car certaines fiches sont écrites avec des termes scientifiques bien précis, sans aucune explication pour les personnes novices comme moi.
Par contre, j’ai trouvé les personnages en demi-teinte.
Tels quels, enlevés de toute scène ou action, je les trouve un peu fades et agaçants, contradictoires et souvent avec un comportement enfantin. Mais parfois, leurs imperfections donnent naissances à des scènes d’une incroyable beauté. Je retiens surtout la scène lorsque Romain cuisine pour Viola, en comparant la cuisine et la séduction. Cet instant est tout simplement magique et parfait, et même si Romain est un personnage qui m’a souvent énervée, je suis tombée amoureuse de lui à cet instant.
Quant à la fin, elle me plait bien.
Elle est pleine de surprises ( certaines que l’on voit venir, d’autres non ), lumineuse et toute en sensibilité. Elle m’a pleinement comblée et m’a fait terminer cette lecture avec le sourire aux lèvres.
En conclusion, « La petite herboristerie de Montmartre » est un livre feel-good comme on les aime. Donatella RIZZATI nous plonge dans un Paris romantique à souhait, avec des personnages imparfaits, mais qui dépeignent la réalité telle qu’elle est : belle et douce, mais aussi cruelle.
J’ai été vraiment touchée par cette histoire de vie, par les messages véhiculés par l’auteur et même si ce n’est pas un coup de coeur, c’est une histoire qui a réussi à me faire du bien.
Un livre à lire si vous cherchez un roman feel-good pour passer un bon moment de lecture, toute en émotions.
( http://lectrice-lambda.blogspot.fr/20... )
August 2, 2019
Dit boek heeft mijn interesse voor kruiden en planten terug aangewakkerd en heeft mij enorm geïnspireerd voor de toekomst.
February 5, 2018
I love this book full with love, herbs, romantic, Paris, Montmartre. I strongly recommend it!
February 8, 2022
Partecipo con molto piacere al reviewparty di questo romanzo, soprattutto perché ho trovato la storia molto particolare, forse non rientra nelle mie preferenze, però è stato interessante leggerla.
Viola ha perso suo marito da poco, ad appena trent'anni, tanto dolore è troppo da gestire, e pian piano si sta lasciando morire non fisicamente ma emotivamente, al punto che nemmeno il suo amato lavoro da naturopata riesce a regalarle emozioni. Un unico sbaglio, un'unica diagnosi sbagliata, aumenta il senso di sconfitta che Viola prova verso sé stessa, verso quel marito che non c'è più, e verso i suoi pazienti che sino ad allora erano stati la sua passione più grande. Così decide di tornare in un posto che l'ha vista felice, dove tutto il suo amore per la professione è nata: Parigi e la piccola erboristeria di Gisele. La donna accoglie Viola come un'amorevole zia, e la capisce come neanche i suoi genitori hanno mai saputo fare. Pian piano Viola riacquista fiducia in sé stessa e nella sua professione, giorno dopo giorno, lavorare all'erboristeria ricuce il suo rapporto con le persone, riacquista quell'empatia che pensava di aver perso per sempre ed incontra Romain, un uomo scontroso quanto sorprendente...forse proprio la persona giusta a cui concedersi per una seconda chance.
Questa è una storia che racconta di come Viola si rialza dopo un lutto così forte da non riuscire a vedere più neanche cosa le aspetti nel presente, figuriamoci nel futuro. Però i temi trattati sono tanti, e uno su tutti è la naturoterapia e lo studio dell'iride dell'occhio.
Questi sono argomenti che dividono da tempo le persone, io per prima le ritengo molto limitate, soprattutto perché nel mio caso, per esempio, la naturoterapia non potrebbe aiutarmi in alcun modo essendo allergica a quasi tutte le erbe, piante e fiori. Non vi nascondo che inizialmente ero scettica, poi durante la lettura ho apprezzato molto come l'autrice abbia equilibrato l'argomento inserendo tutti i punti di vista possibili e ho apprezzato ancora di più che non abbia cercato in alcun modo di forzare il pensiero altrui. Ha trattato l'argomento inserendolo in un contesto ben preciso, molto realistico dove viene appoggiato da alcuni, tra cui la protagonista e viene rispettato da chi ha un pensiero diverso. Inoltre mi è piaciuto come l'autrice ne abbia raccontato anche i risvolti emotivi, il legame che Viola instaura con i suoi pazienti riesce a curare il corpo e la mente, e inserire poi dei suggerimenti a noi lettori su come prenderci cura di noi stessi è stato davvero carino e istruttivo, anche per me che praticamente non posso mettere in pratica quasi nessuna proposta.
Ci ho tenuto a specificarvi ciò perché credo sia importante per l'approccio alla lettura, perché Viola è questo mondo, ci crede, ci vive e pagina dopo pagina, incontro dopo incontro ritroverà la forza di rialzarsi.
I personaggi secondari sono più di uno, e come in una mappa ben costruita arrivano al momento giusto. Gisele rappresenta quell'amica che un po' si sostituisce alla sicurezza della famiglia. Accoglie Viola nel suo abbraccio e cerca di aiutarla a muovere i primi passi verso una nuova esistenza. C'è Camille che da cliente si trasforma in quell'amica che le ridà quel brio e vitalità tipica della sua età e poi tanti altri che sarà bello scoprire di volta in volta.
Però non dimentichiamo l'amore. E Romian rappresenta proprio l'amore che Viola ha paura di vivere.
Sarò sincera la storia tra Viola e Romian è bellissima, perché lui è una doccia fredda di realtà per lei più e più volte, però ho trovato i tempi sbagliati. Questo è solo il mio pensiero, ma io non riesco proprio a pensare di potermi innamorare di nuovo dopo un anno o poco più dalla morte dell'amore della mia vita. Infatti mi è dispiaciuto che questa rinascita " amorosa" non abbia avuto tempistiche diverse.
Infine voglio spendere due parole sulla scrittura dell'autrice. Se non sbaglio è un romanzo d'esordio, e mi complimento con lei per tutto. Il suo stile è bello, coinvolgente e direi anche molto attento per una storia che ha saputo toccare vari argomenti importanti con delicatezza e realtà, permettendo al lettore di sentirsi parte della storia.
Sicuramente è stata una bella lettura, mi ha piacevolmente sorpresa e sono contenta di aver scoperto una nuova autrice.
Viola ha perso suo marito da poco, ad appena trent'anni, tanto dolore è troppo da gestire, e pian piano si sta lasciando morire non fisicamente ma emotivamente, al punto che nemmeno il suo amato lavoro da naturopata riesce a regalarle emozioni. Un unico sbaglio, un'unica diagnosi sbagliata, aumenta il senso di sconfitta che Viola prova verso sé stessa, verso quel marito che non c'è più, e verso i suoi pazienti che sino ad allora erano stati la sua passione più grande. Così decide di tornare in un posto che l'ha vista felice, dove tutto il suo amore per la professione è nata: Parigi e la piccola erboristeria di Gisele. La donna accoglie Viola come un'amorevole zia, e la capisce come neanche i suoi genitori hanno mai saputo fare. Pian piano Viola riacquista fiducia in sé stessa e nella sua professione, giorno dopo giorno, lavorare all'erboristeria ricuce il suo rapporto con le persone, riacquista quell'empatia che pensava di aver perso per sempre ed incontra Romain, un uomo scontroso quanto sorprendente...forse proprio la persona giusta a cui concedersi per una seconda chance.
Questa è una storia che racconta di come Viola si rialza dopo un lutto così forte da non riuscire a vedere più neanche cosa le aspetti nel presente, figuriamoci nel futuro. Però i temi trattati sono tanti, e uno su tutti è la naturoterapia e lo studio dell'iride dell'occhio.
Questi sono argomenti che dividono da tempo le persone, io per prima le ritengo molto limitate, soprattutto perché nel mio caso, per esempio, la naturoterapia non potrebbe aiutarmi in alcun modo essendo allergica a quasi tutte le erbe, piante e fiori. Non vi nascondo che inizialmente ero scettica, poi durante la lettura ho apprezzato molto come l'autrice abbia equilibrato l'argomento inserendo tutti i punti di vista possibili e ho apprezzato ancora di più che non abbia cercato in alcun modo di forzare il pensiero altrui. Ha trattato l'argomento inserendolo in un contesto ben preciso, molto realistico dove viene appoggiato da alcuni, tra cui la protagonista e viene rispettato da chi ha un pensiero diverso. Inoltre mi è piaciuto come l'autrice ne abbia raccontato anche i risvolti emotivi, il legame che Viola instaura con i suoi pazienti riesce a curare il corpo e la mente, e inserire poi dei suggerimenti a noi lettori su come prenderci cura di noi stessi è stato davvero carino e istruttivo, anche per me che praticamente non posso mettere in pratica quasi nessuna proposta.
Ci ho tenuto a specificarvi ciò perché credo sia importante per l'approccio alla lettura, perché Viola è questo mondo, ci crede, ci vive e pagina dopo pagina, incontro dopo incontro ritroverà la forza di rialzarsi.
I personaggi secondari sono più di uno, e come in una mappa ben costruita arrivano al momento giusto. Gisele rappresenta quell'amica che un po' si sostituisce alla sicurezza della famiglia. Accoglie Viola nel suo abbraccio e cerca di aiutarla a muovere i primi passi verso una nuova esistenza. C'è Camille che da cliente si trasforma in quell'amica che le ridà quel brio e vitalità tipica della sua età e poi tanti altri che sarà bello scoprire di volta in volta.
Però non dimentichiamo l'amore. E Romian rappresenta proprio l'amore che Viola ha paura di vivere.
Sarò sincera la storia tra Viola e Romian è bellissima, perché lui è una doccia fredda di realtà per lei più e più volte, però ho trovato i tempi sbagliati. Questo è solo il mio pensiero, ma io non riesco proprio a pensare di potermi innamorare di nuovo dopo un anno o poco più dalla morte dell'amore della mia vita. Infatti mi è dispiaciuto che questa rinascita " amorosa" non abbia avuto tempistiche diverse.
Infine voglio spendere due parole sulla scrittura dell'autrice. Se non sbaglio è un romanzo d'esordio, e mi complimento con lei per tutto. Il suo stile è bello, coinvolgente e direi anche molto attento per una storia che ha saputo toccare vari argomenti importanti con delicatezza e realtà, permettendo al lettore di sentirsi parte della storia.
Sicuramente è stata una bella lettura, mi ha piacevolmente sorpresa e sono contenta di aver scoperto una nuova autrice.
July 19, 2017
Inhaltsangabe:
Viola ist Heilpraktikerin und hat ein besonderes Gespür für Pflanzen. Daher findet sie auch stets für jedes Leiden die richtige Behandlung.
Doch dann verstirbt ihr Mann, der ihre große Liebe, ihr bester Freund und auch ihr Lehrmeister war. Viola versinkt in ihrer Trauer und sieht kein Land mehr. Eines Tages fällt ihr jener Ort wieder ein, wo sie schon mal am glücklichsten war und sich richtig zu Hause gefühlt hat. Es ist der kleine Kräuterladen von Giséle. Sie betritt den Laden und weiß, dass sie wiedereinmal angekommen ist.....
Meine Meinung:
"Der Duft von Honig und Lavendel" kommt in mein Regal mit Lieblingsbüchern, denn dieses Buch hat mich wirklich überwältigt.
Donatella Rizzati verwöhnt den Leser nicht nur mit einer wunderschönen Geschichte, sondern vermittelt auch sehr viel Interessantes über die Heilpflanzenkunde, Bachblüten, Reiki und Iridologie.
Darüber hinaus bekommen wir tolle Rezepte für Teemischungen und selbstgemachte Kosmetik. Dies alles sehr ansprechend verpackt in einer sehr berührenden Geschichte mit überaus netten Protagonisten und einem sehr schönen Schreibstil.
Viola verdient meinen ganzen Respekt. Sie hatte es mit ihrem Vater nie leicht, der als angesehener Kardiologe eher die Schulmedizin vertritt und daher Violas Ambitionen zur Heilkunst stets als Humbug abtut. Doch sie setzt sich durch und man merkt, mit wieviel Leidenschaft und Herzblut sie ihren Beruf betreibt.
Hilfreich zur Seite steht ihr Giséle, die mit ihrer Lebenserfahrung manch guten Rat für Viola bereithält. Giséle war mein persönlicher Liebling in dieser Geschichte und die Ruhe und Ausgeglichenheit, die Viola stets in ihrer Nähe empfindet, ist auch sofort auf mich übergegangen.
Auch die Liebe darf nicht fehlen, hierfür ist Romain zuständig, der Violas Gefühlswelt ganz schön auf Trab hält. Aber auch hier ist alles richtig dosiert, nichts wirkt kitschig oder überladen.
Ich konnte so richtig in der Geschichte versinken und habe Violas Neuanfang, die Sorgen ihrer Patienten für die sie stets ein Rettungsanker war und ihr Aufblühen, nachdem sie endlich den Tod ihres Mannes akzeptieren konnte sehr genossen.
Ich werde das Buch mit Sicherheit noch ein zweites Mal lesen, einige Teemischungen ausprobieren und die Autorin im Auge behalten, damit ich ja nicht ein neues Werk von ihr verpasse.
Ein großes Lob verdient auch das wunderschöne Cover und die schöne Innengestaltung.
Viola ist Heilpraktikerin und hat ein besonderes Gespür für Pflanzen. Daher findet sie auch stets für jedes Leiden die richtige Behandlung.
Doch dann verstirbt ihr Mann, der ihre große Liebe, ihr bester Freund und auch ihr Lehrmeister war. Viola versinkt in ihrer Trauer und sieht kein Land mehr. Eines Tages fällt ihr jener Ort wieder ein, wo sie schon mal am glücklichsten war und sich richtig zu Hause gefühlt hat. Es ist der kleine Kräuterladen von Giséle. Sie betritt den Laden und weiß, dass sie wiedereinmal angekommen ist.....
Meine Meinung:
"Der Duft von Honig und Lavendel" kommt in mein Regal mit Lieblingsbüchern, denn dieses Buch hat mich wirklich überwältigt.
Donatella Rizzati verwöhnt den Leser nicht nur mit einer wunderschönen Geschichte, sondern vermittelt auch sehr viel Interessantes über die Heilpflanzenkunde, Bachblüten, Reiki und Iridologie.
Darüber hinaus bekommen wir tolle Rezepte für Teemischungen und selbstgemachte Kosmetik. Dies alles sehr ansprechend verpackt in einer sehr berührenden Geschichte mit überaus netten Protagonisten und einem sehr schönen Schreibstil.
Viola verdient meinen ganzen Respekt. Sie hatte es mit ihrem Vater nie leicht, der als angesehener Kardiologe eher die Schulmedizin vertritt und daher Violas Ambitionen zur Heilkunst stets als Humbug abtut. Doch sie setzt sich durch und man merkt, mit wieviel Leidenschaft und Herzblut sie ihren Beruf betreibt.
Hilfreich zur Seite steht ihr Giséle, die mit ihrer Lebenserfahrung manch guten Rat für Viola bereithält. Giséle war mein persönlicher Liebling in dieser Geschichte und die Ruhe und Ausgeglichenheit, die Viola stets in ihrer Nähe empfindet, ist auch sofort auf mich übergegangen.
Auch die Liebe darf nicht fehlen, hierfür ist Romain zuständig, der Violas Gefühlswelt ganz schön auf Trab hält. Aber auch hier ist alles richtig dosiert, nichts wirkt kitschig oder überladen.
Ich konnte so richtig in der Geschichte versinken und habe Violas Neuanfang, die Sorgen ihrer Patienten für die sie stets ein Rettungsanker war und ihr Aufblühen, nachdem sie endlich den Tod ihres Mannes akzeptieren konnte sehr genossen.
Ich werde das Buch mit Sicherheit noch ein zweites Mal lesen, einige Teemischungen ausprobieren und die Autorin im Auge behalten, damit ich ja nicht ein neues Werk von ihr verpasse.
Ein großes Lob verdient auch das wunderschöne Cover und die schöne Innengestaltung.
August 11, 2017
„Der Duft von Honig und Lavendel“ ist der absolut gelungene Debütroman der Autorin, diese entführt uns auf einen schönen Ausflug nach Paris und wir dürfen hier die tolle Hauptprotagonistin Viola kennenlernen. Viola ist als Heilpraktikerin tätig und nach einem schlimmen Schicksalsschlag beschließt sie nach Paris zu gehen, denn hier kennt sie einen kleinen Laden, der ihr schon mal Sicherheit gegeben hat.
Mir hat diese Geschichte wirklich gut gefallen. Ich fand die Handlung um Viola sehr interessant und ich konnte auch ihre Gefühle sehr gut verstehen, denn wer würde nicht so reagieren, wenn er in solch einer Lage ist. Ich denke, da würde jeder gerne flüchten und sein Leben sortieren. Fand ich wirklich sehr gelungen. Persönlich fand ich die Wandlung die Viola durchmacht, nachdem sie den Tod des Mannes akzeptiert und nicht mehr gehadert wirklich gelungen erzählt.
Zusätzlich bekommt man auch immer wieder Abschnitte von Violas Vergangenheit erzählt und so bekommen wir einen Überblick über ihre nicht sehr einfaches Familienleben erzählt. Wirklich sehr toll erzählt.
Glücklicherweise lässt die Autorin die Liebe nicht außen vor und Viola darf den reizenden Romain kennenlernen. Empfand ich als sehr ansprechend die Erzählung über die beiden.
Interessant fand ich außerdem den Hintergrund von Viola und zwar ist sie ja im Bereich der Naturheilkunde tätig. Jetzt finde ich es von der Autorin wirklich toll gemacht, wie viel Einblicke wir in diese Bereiche bekommen, es war wirklich auch für mich sehr interessant, obwohl ich kein Fan davon bin.
Außerdem gibt es immer wieder Rezepte, die mal für eine Lippenpflege oder auch für einen leckeren Tee sind, da war jetzt ganz interessante Sachen dabei, die definitiv ausprobiert werden.
Viola fand ich eine wirklich tolle Person. Mir hat ihre Stärke gegenüber ihrem Vater gut gefallen, denn sie hat so wirklich für ihr Ziel gekämpft. Auch die weitere Vorgehensweise und ihre Taten haben mir gefallen. Ein sympathischer Charakter.
Die Schreibweise der Autorin fand ich richtig toll. Mir hat ihre Liebe zum Detail gefallen und ich fand das Setting gelungen. Außerdem finde ich das sie sehr gut verständlich schreibt, sodass man als Leser wirklich kein Problem hat der Handlung zu folgen.
Das Cover finde ich reizend. Es wirkt für mich sehr ansprechend.
Fazit:
5 von 5 Sterne. Klare Kauf – und Leseempfehlung.
Mir hat diese Geschichte wirklich gut gefallen. Ich fand die Handlung um Viola sehr interessant und ich konnte auch ihre Gefühle sehr gut verstehen, denn wer würde nicht so reagieren, wenn er in solch einer Lage ist. Ich denke, da würde jeder gerne flüchten und sein Leben sortieren. Fand ich wirklich sehr gelungen. Persönlich fand ich die Wandlung die Viola durchmacht, nachdem sie den Tod des Mannes akzeptiert und nicht mehr gehadert wirklich gelungen erzählt.
Zusätzlich bekommt man auch immer wieder Abschnitte von Violas Vergangenheit erzählt und so bekommen wir einen Überblick über ihre nicht sehr einfaches Familienleben erzählt. Wirklich sehr toll erzählt.
Glücklicherweise lässt die Autorin die Liebe nicht außen vor und Viola darf den reizenden Romain kennenlernen. Empfand ich als sehr ansprechend die Erzählung über die beiden.
Interessant fand ich außerdem den Hintergrund von Viola und zwar ist sie ja im Bereich der Naturheilkunde tätig. Jetzt finde ich es von der Autorin wirklich toll gemacht, wie viel Einblicke wir in diese Bereiche bekommen, es war wirklich auch für mich sehr interessant, obwohl ich kein Fan davon bin.
Außerdem gibt es immer wieder Rezepte, die mal für eine Lippenpflege oder auch für einen leckeren Tee sind, da war jetzt ganz interessante Sachen dabei, die definitiv ausprobiert werden.
Viola fand ich eine wirklich tolle Person. Mir hat ihre Stärke gegenüber ihrem Vater gut gefallen, denn sie hat so wirklich für ihr Ziel gekämpft. Auch die weitere Vorgehensweise und ihre Taten haben mir gefallen. Ein sympathischer Charakter.
Die Schreibweise der Autorin fand ich richtig toll. Mir hat ihre Liebe zum Detail gefallen und ich fand das Setting gelungen. Außerdem finde ich das sie sehr gut verständlich schreibt, sodass man als Leser wirklich kein Problem hat der Handlung zu folgen.
Das Cover finde ich reizend. Es wirkt für mich sehr ansprechend.
Fazit:
5 von 5 Sterne. Klare Kauf – und Leseempfehlung.
July 27, 2017
Après avoir été diplômée en langue et littérature étrangère, titulaire d'un master de traduction littéraire, Donatella Rizzati est devenue traductrice. La petite herboristerie de Montmartre, son premier roman, a déjà été publié dans plusieurs pays et en dépit des thèmes graves qu’il aborde (notamment la reconstruction de soi après la perte de l’être aimé), c’est un roman chaleureux, qui permet de positiver et de voir la vie sous son meilleur côté.
Avec La petite herboristerie de Montmartre, Donatella Rizzi signe un roman touchant, délicat et revigorant comme une bonne tasse de thé ! À travers les généreux conseils pratiques et les pistes de réflexion qu’elle distille tout au long de son récit, elle invite ses lecteurs à s’accepter, mais surtout à suivre leurs intuitions et à vivre en accord avec les signes du destin et les messages de leur corps.
L’histoire de Viola, son émouvante quête d’identité, vous entraînera à coup sûr dans son sillage magique ! Avec elle, vous suivrez vous aussi ce mystérieux élan du cœur et développerez cette énergie pour mieux avancer sur le chemin de la vie !
En cela, La Petite herboristerie de Montmartre n’est pas un livre qu’on lit par hasard. C’est un roman singulier et inspirant, qui réchauffe le cœur de toutes celles et ceux qui ont besoin d’être réconfortés et rassurés quant à leurs choix de vie ! C’est idéal pour s’évader pendant l’été et oublier tous les petits tracas de l’année !
Avec La petite herboristerie de Montmartre, Donatella Rizzi signe un roman touchant, délicat et revigorant comme une bonne tasse de thé ! À travers les généreux conseils pratiques et les pistes de réflexion qu’elle distille tout au long de son récit, elle invite ses lecteurs à s’accepter, mais surtout à suivre leurs intuitions et à vivre en accord avec les signes du destin et les messages de leur corps.
L’histoire de Viola, son émouvante quête d’identité, vous entraînera à coup sûr dans son sillage magique ! Avec elle, vous suivrez vous aussi ce mystérieux élan du cœur et développerez cette énergie pour mieux avancer sur le chemin de la vie !
En cela, La Petite herboristerie de Montmartre n’est pas un livre qu’on lit par hasard. C’est un roman singulier et inspirant, qui réchauffe le cœur de toutes celles et ceux qui ont besoin d’être réconfortés et rassurés quant à leurs choix de vie ! C’est idéal pour s’évader pendant l’été et oublier tous les petits tracas de l’année !
June 18, 2018
J'ai plutôt bien aimé l'histoire mais il y a, selon moi, quelques bémols : le récit était parfois trop long à cause de ses nombreuses descriptions. Je dois avouer que j'ai passé des pages quand je voyais que les descriptions n'apportaient pas grand chose d'intéressant à l'histoire. J'ai parfois eu du mal avec le personnage de Viola. Pour une iridologue, je trouvais qu'elle n'observait pas assez et se retrouvait dans des situations qui auraient largement pu être évitée.
Une lecture plutôt pas mal mais un récit qui traîne en longueur.
Une lecture plutôt pas mal mais un récit qui traîne en longueur.
June 12, 2017
Quando ho preso questo libro non ero sicura del mio acquisto, il titolo mi piaceva molto ma la copertina moderna mi ha resa un po scettica... Ho iniziato a leggerlo e non ho mai smesso, ti fa sognare tra tisane,oli essenziali, piatti tipici francesi, storie d'amore, colpi di scena... Lo consiglio a chiunque, non vedo l'ora che la scrittrice scriva un nuovo romanzo! Nel frattempo mi rileggeró questo capolavoro
June 17, 2017
Ce roman, ce n’est pas qu’une histoire feel-good romantique mais bien plus que ça : Viola est en quête de renouveau, d’équilibre après un drame qui a marqué sa vie et c’est auprès de sa vieille amie qu’elle va le chercher. Une histoire douce, agréable à lire qui pourtant, m’a parfois désintéressée en raison de longues descriptions.
https://anouklibrary.wordpress.com/20...
https://anouklibrary.wordpress.com/20...
Displaying 1 - 30 of 70 reviews