Когато аз влизах в болницата, санитарката, която ме придружаваше с багажа, ме попита дали ме е страх. Аз ѝ казах "Не" и тя ме изгледа с презрение. Явно искаше да ѝ кажа, че ме е страх и тя да започне да ми разказва колко е ужасно, и да гледа страха в очите ми. Казах ѝ, че няма как да ме е страх от нещо, което не знам какво е.
Моята мантра беше "Само днес!". Каквото и да се случва, само днес ще е. Колкото и да боли, само днес, всичко, мога да изтърпя за един ден! Каквото и да се случи, само днес!
Сега сигурно, ако имам второ раждане, ще ме накара да съжелявам за това, което казвам, но...Изобщо не беше толкова страшно. Изобщо не беше толкова болезнено, колкото очаквах. Поискай си епидурална.
За след раждането бях чувала колко боляла епизиотомията, как имало болезнени контракции като кърмиш и т.н., еми...не беше валидно за мен. Имай предвид, че много хора ще ти кажат само най-гадните неща, някои обичат драматизма, други пък наистина са били травмирани от раждането, но нищо не е задължително. Избери болница или лекар, на които да се довериш. Тренирай дишане. Не е глупост, помага, най-вече да овладееш страха.