Тема Незабравима (Unutulmaz) 98

Публикувана: 13 окт. 2010, 21:04 ч.

Последно мнение: 15 окт. 2010, 16:37 ч.

21 020

742

myxito - Регистриран

# 19 13 окт. 2010, 21:43 ч.

Някой ще каже ли за какво става на въпрос Embarassed

Unutulmaz Beş yıl sonra unutulmaz Beş yıl sonra ......
Eda ve Hayat Hanım moda ev...inde hummalı bir çalışma içindedirler Yılın Moda Festivali İstanbul da yapılacaktır. Bu Festivalde Hayat Hanımın da birkaç parça tasarımı sergilenecektir. Tabi bu vesileyle Eda nın da.........Türkiye de ilk kez gerçekleşecek bu festivale dünyaca ünlü birçok modacı kendi kreasyonlarıyla katılacaklardır. Hayat Hanımın da bu proje için seçilmeştir. Bu projede yer almak onu çok onurlandırmıştı, ama omuzlarına binen yükün ağırlığıyla Hayat Hanım eskisine nazaran daha da sinirli olmuştu.Sabahtan akşama kadar etrafına sürekli emirler yağdırıyor. Yapılan hiçbir işi tam anlamıyla beğenmiyordu.Bu sabah her zamankinden daha sabırsızdı. Zaman hızla geçmekteydi ve daha ortada elle tutulur birşey yoktu ona göre. Eda defalarca onu sakinleştirmeye çalıştıysa da artık çabaları fayda vermiyordu.
.Bu sabah ta Hayat Hanım aradığı kumaşları bulamamış kendi kendine söyleniyordu...
-Bu kumaşlarda nerde canım hep söylüyorum bunların yerlerini değiştirmeyin diye..
Sonra Eda ya seslenir...
-Eda en son aldığımız kumaşları nereye koydun kuzum bulamıyorum.. İyice yaşlandım galiba....Eda elindeki işten başını kaldır şöyle bir Hayat Hanıma bakar; gerçektende yaşalanmıştır. Oysa buraya ilk geldiği gün onu ne kadar da dinç ve enerjik görmüştü. Zaman nasılda akıp gitti diye düşündü..Bu düşünceyle birlikte bir an kalbine saplanan bir acının bütün vücudunu yaktığını hisseti. Aslında zaman o kadar da cabuk, o kadarda huzurlu geçmemişti Eda için. Her anını her saatini bütün bedenin de bütün hücrelerinde hissetmişti..Özlemi, hasreti, suçluluk duygusunu ve en acısı ölesiye nefret edilmeyi hafızası bir anda o güne götürdü Eda yı o uğursuz güne...Uğrunda herşeyini feda edeceği adamı kendinden nefret ettirdiği güne.... O gün nefretin iğrenmenin aşağılanmanın ne demek olduğunu Harun un gözlerinde görmüştü..Kulaklarında hala o iki cümle uğulduyordu.."-Senden nefret ediyorum seni gördüğüm güne lanet olsun..başka hiç birşey söylemeden arkasına bile bakmadan ve bir daha dönmemek üzere çekip gitmişti Harun....O günden sonra Eda ne Harun u ne de ailesinden birini görmüştü.Sanki bütün geçmişi bütün tanıdıkları bir anda yok olup gitmişti hayatından.Artık sadece kızı ve Hayat annesi vardı Eda için sonrası büyük bir boşluktu.... Kocaman yeri asla doldurulamayacak hatırladıkça ruhunu ve bütün benliğini yakıp kavuran bir boşluk.Eda evinden ayrıldıktan üç sene sonra ayrılığın verdiği ızdıraba dayanamamış uzun zaman önce terk ettiği mahallesine gelmiş evlerinin kapısının önüne kadar gitmiş fakat kapıyı çalacak cesareti bir türlü kendinde bulamamıştı....Kapıyı çalsa ne diyebilirdi ki bunca zaman sonra..Yaptığını haklı gösterecek söyleyeceği hiç birşey yoktu elle tutulan...Çaresizlik içinde arkasını dönmüş ve oradan adeta koşarcasına uzaklaşmıştı.Eve nasıl döndüğünü neler yaptığını hatırlamıyordu bile sürekli sorular soran Yağmur u kısa cevaplarla geçiştirip yemek bile yemeden yatmış ancak birkaç gün sonra kendine gelebilmişti. Yağmur annesini hiç böyle görmemişti onun hastalandığını sanarak epeyce korkmuş, teselliyi tek varlığı olan Hayat anneannesinide bulmuştu....Eda birkaç gün sonra gözlerini açtığında bir an nerde olduğunu anlamaya çalıştı..etrafına göz şöyle bir gezdirdikten sonra evinde ve yatağında olduğunu anladı, doğrulmaya çalıştı her tarafı ağrıyordu sanki vucudunda uzun bir ömrün yorgunluğunu hissediyordu.Uyuduğu bütün geceler boyunca rüyasında Harunu, annesini, babasını ve ablasını görmüştü hepsi aynı şeyleri söylüyordu- Neden Eda....?ve onu suçlayan gözlerle bakıyorlardı..en çok onu etkileyen harun un ona nefretle suçlarcasına bakan gözleriydi. Ayrıldıkları gün ” senden nefret ediyorum Eda derken “nefretle bakan o gözler..
O gözler geçen bütün zamanlar boyunca kabusları olmuştu Eda nın. Bu kabuslar sıçrayarak kan ter içinde uyandığında duyduğu suçluluğu birkat daha artırmıştı...bu suçluluk duygusu Eda için etkisini azaltacağına her geçen gün daha çok artıyor katlanılmaz bir hal alıyordu.
Kendini zorlayarak yataktan kalktı.Salona girdiğinde Yağmur un sevinç çığlığıyla kendisine geldi...yağmur Hayat anneannesinin kucağından adeta uçarcasına inmiş Eda ne olduğunu anlamadan annesine sımsıkı sarılmıştı.
-Anneciğim iyileşmişsin, öyle korktum ki seni de kaybedecağim diye ne olur bir daha hastalanma yoksa ben sensiz ne yaparım...
-neden o kadar korktun ki ben sadece biraz hastaydım ama şimdi iyim ..
-Ama annecim ya sende babam gibi ölseydin ben o zaman ne yapardım?
Bu sözleri duyan Eda bir kez daha yıkıldı.. Sırf başkalarının mutluluğu için baba kızı birbirinden nasıl ayırdığını üstelik kızının babasının yaşadığından bile haberinin olmadığını düşününce de yaptığının fedakarlık değil tamamen bencillik olduğunu birkez daha acı bir şekilde hatırladı.Bir an sendeleyerek oturacak bir yer aradı... Yağmur ikinci kez babasını hatırlamış ve hayat ında onun eksikliğini birkez daha dile getirmişti. Eda nın sendelediği gören Hayat hn hemen yanına gitmiş yağmur u kucağından almış onu bir koltuğa oturtmuştu..
-gel benim çok bilmiş yumurcağım anneni yorma biliyorsun daha yeni iyileşiyor....
sonra da mutfağa gidip bir bardak su getirmişti..Eda zorda olsa kendini toparlayarak
-bunuda nerden çıkardım canımın içi bana birşey olmayacak..-
-Ama babama oldu anne sana olmassa o zaman babama ona neden oldu.
Eda nın verecek bir cevabı yoktu ne diyebilirdi ki...Bir hiç uğruna baba kızı nasıl ayırdığını mı.?.Bütün bu zamanlar boyunca onları yeri doldurulamaz bir hasrete sürüklediğini mi? Ona verecek cavabı yoktu.... Hiçte olmayacaktı..Eda nın yağmur a cevap vermekte zorlandığını gören Hayat Hanım hemen araya girdi.
-Ama kuzum sende anneni bu kadar da yorma sonra annen sana herşeyi anlatır..Tabii biraz daha büyüyünce gel biz şimdi annene güzel bir kahvaltı hazırlayalımda bir an önce eski sağlığına kavuşssun..
diyerek yağmuru elinden tutup adeta koşarcasına mutfağa götürdü..Eda derin bir nefes aldı fakat bu rahatlamanın uzun sürmeyeceğini biliyordu.Yağmur büyümüştü birçok şeyi merak ediyor du en çokta babasını..
Bir an Eda Yağmurun ona babasını ilk sorduğu güne gitti. O gün Yağmur kreşe başlamıştı.Eda sabahtan kalktı yağmuru giydirdi. Yağmur o kadar çok heyecanlıydı ki yerinde duramıyordu.-anne orada çok arkadaşım olucak mı?-tabii kızım hem arkadaşların olacak hemde seni çok sevecek öğretmenlerin. Orada oyunlar oynayacaksınız ve çooook eyleneceksiniz..-ne güzel annecim bir an önce gidelim o zamandedikten sonra hemen ayakkabılarını giymiş Eda dan önce kapıya çıkmış sabırsızlnıyordu-hadi anne ne kadarda yavaşsın..-tamam kızım geliyorum hem ne bu acele birazdan orada olacaksın.-olsun annecim ben hemen arkadaşlarımı görüp onlarla tanışmak istiyorum.,-tamam tamam benim çok bilmiş kızım.
Eda yağmuru kreşe bıraktıktan sonra modaevine gitmişti. Aklı hep Yağmur daydı acaba erkenmiydi kreşe gitmesi,bu günü nasıl geçirmişti.Aklında hep bu sorular döndü durdu. Ya ona Bir şey olursa ne yapardı. Hayatında onu yaşama bağlayan tek şeydi Yağmur.Neyse ki akşam olmuştu bir an önce yağmur u kreşten almak istiyordu. Elindeki işi bir kenara bırakıp toparlandı ve hemen yola çıktı..Kreşe vardığında yağmur kapıda annesini bekliyordu..Biraz mahsun bir duruşu vardı.Eda yağmur un öğretmenine şöyle bir baktı öğretmen birşey yok anlamında başını salladı..
-Annesi Yağmur bugün kreşte ilk günü olduğu için biraz yoruldu. Ama sonraları alışacaktır.-Yağmur gül perim çok mu yoruldun? canımın içi.. (Harun Yağmur a hep gül perim diye hitap ederdi..İlk zamanlar Eda bu ismi söylerken çok acı veriyordu sonraları bu isim Yağmur u Harun adına da sevdiğini hisettirdi ona. O zamandan sonrada Yağmur u hep Gülperim diye çağırdı. Böylece içinde büyüyen vicdan azabı bir nebze hafifliyordu sanki...Yağmur birşey söylemeden kalktı arbaya doğru yürüdü. Eda da bu konunun üzerine gitmenin Yağmur u daha da sıkacağını ve onun daha çok içine kapanacağını düşündü en iyisi üstüne gitmemek o hazır olduğunda olup biteni öğrenmek olduğuna karar verdi..Yağmur u arabaya bindirdikten sonra eve doğru yol aldılar.Bu süre boyunca yağmur hiç konuşmamıştı.Eda artık endişelenmeye başlamıştı..Ne olmuş olabilirdi ki.? Sabah o kadar neşeli ve sabırsızdı acaba kreşi ve öğretmenlerimi sevmemişti...O zaman oda göndermez di bir daha hem zaten yağmurun kreşe başlaması ona erken gelmişti.Hayat anne bu kadar ısrar etmese belki hiç göndermezdi de.Hayat Hanım o gün Eda yı karşısına oturmuş uzunca düşündükten sonra;-Eda yağmur u ne zaman kreşe vermeyi düşünüyorsun kuzum..okula gitmeye başlayıncamı dediğinde ona şöyle bir baktı.-Ama o daha küçük hem orada tek başına ne yapar onunla evde bakıcının ilgilendiği gibi kim ilgilenecek-Kızım sen bu çocuğu pamuklar içinde mi saklayacaksın yaşıtlarına baksana nasılda kendine güvenleri var. bu gidişle bu çocuk hep anne kuzusu olup çıkacak-Ama Hayat anne biliyorsun yağmur bana...... bir an durdu o isim dudaklarından dökülemiyordu bile sadece o...-Ondan bana kalan tek şey Yağmur ona birşey olursa asla yaşayamam...Hayat Hanım bir an durdu gözleri doldu Edaya belli etmeyerek-Ama kızım hep bişeyler olacak diye yaşanmaz ki olacak olursa zaten olur sen buna engel olamazsın..Tıpkı benim olamadığım gibi..Sen kalbini ferah tut yoksa bu gidişle sen onu okulada göndermeyip kara cahil yapacaksın..Bilmiyorum Hayat anne aslında çok doğru söylüyorsun ama bunu kendime bir türlü anlatamıyorum ve onu kaybetmekten çok korkuyorum..
Yağmur eve geldiklerinde doğruca odasına gitmişti.Eda artık gerçekten endişelenmeye başlamıştı ne olabilirdi ki ...Onu bu kadar derinden yaralayan şeyi düşünüyordu düşünüyordu bir türlü bulmamıyordu.En sonunda bunun böyle olmayacağına karar verdi ve Yağmur un odasına gitti. Kapıyı araladığında Yağmur başını ellerinin arasına almış boşluğa bakıyordu..Yanına yaklaştı ve başını hafifçe okşadı -Ne olmuş benim biriciğime ...Birşeylere mi kızmış bakalım. Yağmur önce sustu. Sonra birden konuşmaya karar verdi ani bir hareketle ve soran gözlerle annesine baktı ..O beklenen soruyu sordu...-Anneciğim benim babam nerede ..bizi sevmediği için mi gitti......

Виж целия пост

# 22 13 окт. 2010, 21:48 ч.

Благодаря ви, мили дами, за проявеното отношение! Силно се надявам, когато започне излъчването на епизодите по Nova TV, форумският екип да е в пълен състав! И да не ме забравите, моля ви! В случай, че имате нужда от експертен анализ на къдрица, ръкавица или плочка на нокет - знаете към кого да се обърнете, ще разкрия и най-засекретената информация! А сега се чувствайте дълбоко поздравени със следващите 3 песнички, най-любимите ми саундтраци от "Незабравима":
http://www.youtube.com/watch?v=-wsjobouL6M
http://www.youtube.com/watch?v=OZdTQvQRKyg
http://www.youtube.com/watch?v=KGEnrOLnxGo&NR

Виж целия пост