От всичко изброено единствено воденето и взимането на 12-годишното дете от училище ми звучи съвсем в реда на нещата. Не мисля, че е чак толкова по-опасно, отколкото е било през 80-те, но родителите се психират от всички описани от медиите в пикантни детайли случаи.
Останалите неща и на мен не ми звучат приемливо и също съм била свидетел на свръхобгрижване, което ме озадачава. В един особено фрапантен за мен случай попитах майката дали иска да чуе мнението ми по въпроса (защото се оплака в посока самостоятелност на детето), но тя каза, че не иска. Така че й го спестих. В другите случаи не съм се и опитвала да коментирам. Не си злонамерена клюкарка само защото ти е направило впечатление и искаш да си "свериш часовника", но имай предвид, че няма родител, който да обича да му дават непоискани съвети, колкото и очеизбождащо да има нужда от тях.
Много чувствителни станахме напоследък.