В нашият форум се обсъждат предимно въпросите свързани с осиновяването. Но покрай тях ние преживяваме много други неща. В живота не сме само осиновители и осиновени, а хора- родители, деца. Ако искам да попитам например, за лекарство за нещо или пък за някакъв проблем свързан с отглеждането на детето, за проблем в училище или в детската градина, трябва да отида в друг форум. Но там не познавам хората, а и те не ме познават. Ние тук имаме едно изградено съобщество, което според мен не използваме пълноценно. Дори и никой не се хвали с нищо друго освен с осиновяване. Веднъж пуснах една тема за това, че ражда едно осиновено дете-Siska 79- много добър отклик получи, според мен. С обсъждането на въпросите само около осиновяването, нашият форум е едно мрачно място. Аз ли така го виждам? Говори се само за проблеми.Темите са с едни заглавия.... Като, че ли няма радости и хубави неща. А и на самото осиновяване гледаме много проблемно според мен.
Бих се радвала да споделяме повече неща и да сме по-отворени. Може би страха от разкриване ни спира? Не знам. Ще се радвам да разбера , какво мислите.