През 2018, юли месец, родих сина си. Доста е шантавичък, много енергичен, любопитен и труден със спането. От месец едва го научихме да заспива без да го люляме по цели нощи. Биберона за щастие го хвърли сам още миналата година, хапва си всичко, не е от злоядите със сигурност. Остана само памперса, но за момента има фобия от него, а уж нямаше проблем до скоро. Проблемът е, че много ми се иска да имам още едничко бебче/момиченце, но това е божа работа/. Мъжът ми също иска, но се притеснява, че аз оставам самичка за по 4, понякога 5 месеца сама, защото той е моряк. Тревожи го именно това, че нямаме най-спокойното дете.Може ли да ми дадете кураж или съвет какво да правя?! Дами, които също често взимат цялата къща на плещите си. Как се чувствате, как се справяте? Да изчакам ли детето ми да порасне и с колко горе-долу?!! Благодаря предварително! 😊