станах майка.
сама съм.
около мен има един мъж, който иска да е баща на детето ми, но не е.
когато аз бях сама, него го нямаше.
сега сме трима. тя, аз и той.
лоша съм, дребнава съм. не мога другояче.когато моето дете се раждаше, бяхме сами. тя и аз. аз бях много сама, тя също.
тя не ме интересува. научих се да я мразя, после се научих да не я мразя.
тя носеше моето дете. имаше корем. малък. криеше го. сега си давам сметка, че тя се срамуваше от MOETO ДЕТЕ.
моето дете сега е мое дете. руса, синеока, здрава ариика.
ако моето дете беше зеленокосо, оранжевооко и със специални нужди дете, сиреч недъгаво. щеше ли да е пак моето дете. нямаше ли да го отхвърля...........
сега си мисля, че нямаше, ама ако ми бяха дали в ръцете потомъкът на шрек, а.
не съм велика, не съм и безсмъртна. сигурно щях да се шашна.
и пак съм сама. в тези идиотски мисли. сама със себе си. сама до една жена, която знае, че детето и ще умре скоро.
нека да се помолим за нея. и за детето.......................и за един мъж, който не знае какво прави.